اولا: اينكه گمان شود «سجده» عبادتی ذاتى است و به جز «عبادت» هيچ عنوان ديگر بر آن منطبق نمی گردد، صحيح نيست؛ برای تحقّق عبادت، «قصد عبادت» نیز لازم است. اگر منظور از سجده صرف تحيّت و يا احترام باشد، بدون اينكه براى مسجود مقام ربوبيتی منظور گردد، در اينصورت نه دليل شرعى بر حرمت چنين سجده‏ اى هست، و نه دلیل عقلى.
ثانیا: سجده خانواده حضرت یعقوب(ع) به حضرت یوسف(ع)، يا براى خدا (سجده شكر) بوده که در اين صورت، در عين اينكه براى خدا بوده، تجليل و احترام براى حضرت یوسف(ع) نيز محسوب مى ‏شده است. یا اینکه، منظور از سجده مفهوم وسيع آن يعنى خضوع و تواضع است. از این دو معنا، معناى اول نزديك تر به نظر مى رسد. روایات نیز مؤید این معنا هستند؛ «كَانَ سُجُودُهُم ذَلِک عِبَادَة لِلِه».
ثالثا: سجده فرشتگان نیز یا براى خدا بود؛ ولى به خاطر آفرينش چنين موجود شگرفى به سوی آدم سجده کردند. يا اينكه سجده آنها براى آدم به معناى «خضوع» بود، نه پرستش. روایات مؤید هر دو معنا هستند؛ «كَانَ سُجُودُهُمْ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عُبُودِيَّةً وَ لِآدَمَ إِكْرَاماً».

جهاد و ترور تفاوت ذاتی و گوهری دارند. ترور هرگونه اقدام خشونت آمیز و غیر قانونی است که با ایجاد ترس و وحشت در بین مخالفان، برای کسب امتیازات فردی یا گروهی صورت می پذیرد. اما جهاد در اصطلاح اسلامی، به كوشش مسلحانه براى حفظ و پيشرفت آيين حق، دفع تجاوز ظالمان و از همه مهمتر ایجاد فضایی آزاد برای همه بشر است تا بتوانند کلام حق را بشنوند و در صورت تمایل بپذیرند. جهاد بايد تنها براى خدا، بر اساس قانون الهی و خالی از هرگونه غرض شخصى و مادى صورت گيرد.

فعالیت های گروه طالبان به صورت پراکنده از دهه1980میلادی آغاز شد. اما ملامحمدعمر به همراه عده ای از فارغ التحصیلان تندرو مدارس وهابی پاکستان در سال1994 ، شکل گیری رسمی آن را اعلام کرد. این گروه که بیشتر اعضایش از قوم پشتو هستند، از سال 1995 تا 2001 ، تقریبا بر همه خاک افغانستان مسلط شد و در دوره حکومتش قوانین اسلامی را به سختگیرانه ترین صورت ممکن اعمال می کرد. این گروه که ابتدا با کمک های مالی عربستان و تسلیحاتی آمریکا تأسیس و تقویت شد، سرانجام با حمله آمریکا در سال2001  از هم گسیخت.

شیعیان و اهل سنت شبه قاره هند قرنها مسالمت آمیز با یکدیگر زندگی کردند تا اینکه با با نفوذ وهابیت در پاکستان و تأسیس فرقه سپاه صحابه توسط مولانا جنگهوی در1980 موج ترور و نفرت پراکنی علیه شیعیان در پاکستان آغاز شد. این گروه که بیشتر در جنوب پاکستان فعالیت می کند بسیاری از مدارس علمیه اهل سنت آن منطقه را مدیریت می کند. این گروه تلاش بسیاری برای تأثیر نپذیرفتن مردم پاکستان از انقلاب اسلامی ایران و جلوگیری از رشد سیاسی و نظامی و مذهبی شیعیان کرده است و با طالبان نیز روابط بسیار حسنه ای دارد.

ترور به معنی ایجاد هراس و کشتن شهروندان بصورت غافل گیرانه، برای نیل به اهداف سیاسی است. اسلام آن را تحریم کرده و سزاوار شدیدترین مجازات ها می داند؛ چه در قانون قصاص و چه در قانون ضد محاربه. در سخنان معصومین(ع) نیز ترور حرام دانسته شده است.
در تاریخ اسلام نیز نمونه های متعددی از نفی ترور وجود دارد؛ همانند خود داری مسلم بن عقیل که از قتل غافلگیرانه عبیدالله بن زیاد. در تاریخ انقلاب اسلامی ایران هم امام خمینی(ره)، ترور حسنعلی منصور را تایید نکردند.