از مجموعه روايات استفاده مى شود كه برخى «توقيعات» به خط خود حضرت مهدي(عج) و برخى نيز به خط سفرا و با دستور امام زمان(عج) بوده است. به گفته ابو نصر هبة الله، توقيعات صاحب الامر(عج) به همان خطى كه در زمان امام حسن عسكرى(ع) صادر مى شد به وسيله عثمان بن سعيد و محمد بن عثمان براى شيعيان صادر گشته است.

از راه هاي اثبات نیابت سفیران امام زمان(عج)، انتصاب آنان بوده است. عثمان بن سعيد مورد وثوق امام عسكرى(ع) و امام مهدى(عج) بود و او نيز فرزندش محمد بن عثمان را منصوب نمود و حسين بن روح نيز از طرف محمد بن عثمان به اين سمت منصوب شد و او نيز على بن محمد سمرى را بر اين مقام منصوب كرد. راه دوم خط امام(ع) بوده كه آن را براي ديگران بازگو مى كردند. راه سوم كرامات فراوانى بود كه به دست مبارك اين بزرگواران انجام گرفته و اثبات كننده سفارت آنها بوده است.

امام حسن عسكري(ع) در جهت زمینه سازي «غیبت» امام زمان(عج) فعاليت هايي از طريق بيانات و تعليمات و كم كردن ارتباطات خود با شيعيان، اتخاذ نظام وكالت، قربانى كردن براى فرزندش و نشان دادن ایشان به شيعيان خاص و ... انجام دادند.

سفير اول امام مهدى(عج) «عثمان بن سعيد عمروى» است كه براي شناخته نشدن به شغل روغن فروشى روى آورد. در مصادر تاريخى اسم او براى اولين بار به عنوان وكيل خاص امام هادى(ع) برده شده و بعد از شهادت ايشان، وكيل خاص امام حسن عسكرى(ع) شد و در مناسبت هاى مختلف مورد مدح و ستايش قرار گرفت. عثمان بن سعيد بعد از شهادت امام عسكرى(ع) به تصريح آن حضرت و امام مهدى(عج) هنگام ورود قمى ها به سامرا، سفير اول آن حضرت شد و پس از وفات در سمت غرب بغداد به خاك سپرده شد.