امام علي(ع) در ارتباط با نحوه رفتار با «زنان» می فرماید: «از مشاوره با زنان [كم خِرَد] بپرهيز كه رأى آنها ناقص و تصميمشان سست است، و از طريق حجاب، ديده آنها را از ديدن مردان بيگانه باز دار؛ زيرا تأكيد بر حجاب، آنها را سالم تر و پاك تر نگاه مي دارد، بيرون رفتن آنها بدتر از آن نيست كه افراد غير مطمئن را به آنها راه دهى، اگر بتوانى كه آنها غير از تو ديگرى را نشناسند چنين كن، و به زن بيش از كارهاى خودش را وامگذار؛ زيرا او مانند شاخه گل است نه خدمتگزار، به جهت احترام او، ديگرى را احترام مكن، در جايى كه نبايد غيرت به خرج دهى اظهار غيرت نكن؛ زيرا غيرت بى جا و سوء ظنِّ نادرست، زن پاكدامن را به آلودگى سوق مى دهد».

معاویه به بعضى از مناطق عراق حملات ایذایى داشت تا روحیه مردم را تضعیف کند و امام علی(ع) مردم را به مقابله با او دعوت کرد، ولى متأسّفانه مردم ضعیف عراق پاسخ مثبتى به امام ندادند. امام برای اینکه مشکلاتى را که از این رهگذر حاصل مى شود را متذکر شده و روح خفته آنها را بیدار کند، در خطبه ای فرمودند: «آیا دین ندارید تا غیرت شما را به جوش آورد، وقتی کار از کار بگذرد پشیمانی سودی ندارد و با این سستی شما انتقام خون بى گناهى گرفته نمى شود و هدف مطلوبی حاصل نخواهد شد».

اسلام با مقرّر کردن شرط محلل در طلاق سوم، خواسته است از تکثیر طلاق و از این که طرفین طلاق را بازیچه خود قرار دهند جلوگیرى نماید؛ زیرا با تحریک عواطف و غیرت مرد، باعث می شود که او فکر طلاق را از سر بیرون کند.

گناه هر قدر سنگین باشد، به سنگینى توجیه گناه نیست؛ چرا که گنهکار معترف به گناه، غالباً به سراغ توبه مى رود، اما اگر پاى توجیه گرى ها در میان آید، نه تنها راه توبه را به روى انسان مى بندد، بلکه او را در گناه راسخ تر و جرى تر مى سازد و گاه واقعیت ها را حتى در نظر خود انسان دگرگون جلوه مى دهد.

از آنجا که نسبت دادن عمل منافى عفت به کسى، این مجازات را دارد که اگر آن را اثبات نکند، باید هشتاد تازیانه بخورد؛ یکی از انصار درباره این حکم در زمانی که مرد فاسقی با همسر او در حال عمل خلافی باشد، سؤال کرد که غیرت اجازه سکوت نمی دهد و بدون شاهد اگر شکایت کند حد قذف درباره او اجرا می شود؛ آیات 6 ـ 10 سوره «نور» نازل شد و راه حل دقیقی را بیان کرد.

غلام متوکل متكّايى زير لباسش مى بست و سر خود را برهنه مى كرد و می رقصید و مى خواند: «اين مرد طاسِ شكم گنده آمده تا خليفه مسلمانان شود» و مقصودش على(ع) بود. متوكل نيز شراب مى خورد و خنده مستانه سر مى داد. در يكى از این مجالس که منتصر، پسر متوکل حاضر بود، از ديدن اين منظره ناراحت شد و به پدر اعتراض کرد ولی با تمسخر پدر و مجلسیان مواجه شد و به دنبال اين قضيه با نقشه قبلى و با همكارى تركان پدر را به قتل رساند.