پنج كتاب نخست «تورات» كه عبارت‌‌اند از: سفر پيدايش، سفر خروج، سفر لاويان، سفر اعداد و سفر تثنيه، به موسی(ع) منسوب است. لکن واضح است که اين كتب پنج گانه نمى‌تواند همان تورات اصلى باشد كه در نوشته‌هاى الواح بر موسی(ع) نازل شده است. آن الواح كه شريعت موسی(ع) در آن آمده بود، در صندوقى نگهدارى مى‌شد و در اختيار بنى‌اسرائيل قرار گرفته بود و در ميان كاهنان دست‌به‌دست مى‌گشت. اين الواح در عصر سليمان(ع) در سال 960 قبل از ميلاد يعنى 490 سال پس از وفات موسی(ع) آن هنگام كه ساختمان بيت‌المقدس را تكميل كرد و خواست تابوت (صندوق محتوى برتورات) را به محراب مقدس منتقل سازد از بين رفت. بدين ترتيب كه كاهنان وقتى در پى جستن الواح شريعت برآمدند، در ميان صندوق، جز دو لوح از آن الواح نيافتند. در آن دو لوح نيز، تنها ده حكم از شريعت موسى(ع) نوشته شده بود و بقيه ضايع شده و اثرى از آنها برجاى نمانده بود.

«تابوت» در لغت به صندوق ساخته شده از چوب گفته مي شود و اختصاص به مردگان ندارد. در روايات آمده صندوق عهد، صندوقي بود كه مادر موسي، او را در آن گذاشت و به دريا افكند. وقتي آن را از آب گرفتند تا مدتها در دستگاه فرعون نگهداري مي شد و بعدها به دست بنى اسرائيل افتاد و به آن تبرك مى جستند. اين صندوق با گذاشتن الواح مقدس، زره و چيزهاي ديگر در آن توسط موسي(ع) و سپردن به وصىّ خود يوشع بن نون مقدس تر شد. بني اسرائيل آن را در جنگ ها مي بردند تا پيروز ميدان شوند؛ اما بعدها به دست دشمنان افتاد.

 تابوت یا همان صندوق عهد، که از نظر معنوی و روانی برای بنی اسرائیل اهمیت فراوانی داشت، صندوقى بود که مادر موسى(ع) او را در آن گذاشت و به رود نیل افکند. موسى(ع) در واپسین روزهاى عمر خود، الواح مقدس را که احکام خدا بر آن نوشته شده بود به ضمیمه زره خود و یادگارهاى دیگرى در آن نهاد، و به وصى خویش «یوشع بن نون» سپرد.

بعد از رحلت پیامبر(ص) روزی حضرت زهرا(س) از نحوه تشییع جنازه زنان در مدینه ابراز ناراحتی کردند زیرا حجم بدنشان موقع تشییع نمایان بود. اسماء مانند تابوت هایی که در حبشه دیده بود و بدن درون آن قرار می گرفت را برای حضرت(س) ساخت، و ایشان با دیدن آن تبسم فرمودند.

جنازه عثمان سه روز روى زمين ماند و دفن نشد و  وقتی خواستند او را دفن کنند مردم تابوتش را سنگباران كردند و خواستند جنازه را دور بیندازند ولی امام علی(ع) مانع شد و جنازه در حشّ کوکب دفن شد.