«نظّام» معتزلى، واقعه بعد از حضور در مقابل خانه حضرت فاطمه(س) را چنین نقل مى كند: «عمر در روز اخذ بيعت براى ابى بكر بر شكم فاطمه زد، او فرزندى كه در رحم داشت و نام او را محسن نهاده بودند، سقط كرد!».

عمر نخستین کسی بود که با تازیانه زنان را می زد؛کودکان نیز هرگاه او را می دیدند وحشت زده فرار می کردند. خشونت او به حدی بود که وقتی زن بارداری شنید عمر او را احضار کرده، از ترس بچه اش سقط شد و مرد. او امّ فروه خواهر ابوبکر را که در مرگ او نوحه و گریه می کرد، با تازیانه زد. تندخویی و خشونت عمر نسبت به خانواده اش هم زبان زد عام و خاص بود.

اسلام مسلمانان را به ازدیاد نسل تشویق می کند. پیامبر(ص) در حدیثی مى فرماید: «ازدواج کنید و تکثیر نسل نمایید، زیرا من به کثرت نفرات شما بر تمام امت ها مباهات مى کنم». در واقع قدرت یک ملت در درجه اول به نفرات آن بستگى دارد؛ زیرا غالباً ملل کم جمعیت ناتوانند. از این رو اکثر فقها جلوگیری از باردار شدن زنان تا قبل از انعقاد نطفه را جایز می دانند. در حقیقت اسلام ضمن تشویق به ازدیاد نسل، راه را براى مسلمانان باز گذاشته تا در صورت ناتوانى زن و یا مشکلات دیگر، مسلمانان بتوانند از این قانون استفاده کنند.

اسلام سقط جنین را مطلقاً حرام دانسته و در این میان فرقی بین جنین مشروع و نامشروع قائل نیست. لکن دیه سقط «جنین نامشروع» به پدر و مادر او نمى رسد و همانند ارث بى وارث، جزء بیت المال مى گردد؛ ولى در سقط جنین مشروع، دیه آن به وارثان او تعلّق مى گیرد، مگر این که یکى از وارثان - مانند پدر یا مادر - اقدام به ساقط نمودن کرده باشد که در این صورت همانند «قاتل» از ارث «مقتول» محروم مى شود.

زنی به خاطر ترس از عمر بچه اش سقط شد. عمر چون حکم دیه آن را نمی دانست از اصحاب پیامبر(ص) مشورت خواست. بعضى از اصحاب به عمر گفتند: چیزى بر گردن تو نیست؛ اما بعد از سؤال عمر از امام علی(ع)، ایشان حکم مسأله را که وجوب دیه بر عمر بود بیان کردند.