نوروز یک عید طبیعی در جهان آفرینش است و اختصاص آن به زرتشتیان محل تردید است. برخی اعمال عید نوروز مثل صله رحم و نظافت و هدیه دادن و... مورد سفارش اسلام نیز می باشد و در روایات اهل بیت(ع) نوروز و برخی اعمال آن مورد تایید گرفته است. نوروز مقارن با برخی اتفاقات تاریخی مهم دیگر مثل عید غدیر و... نیز می باشد. البته اسلام همه مراسمی را که به عنوان نوروز انجام می شود تایید نمی کند.

«وضو» از نظر بهداشتى، اثر قابل ملاحظه اى در نظافت بدن و از نظر اخلاقى و معنوى به خاطر قصد قربت اثر تربيتى دارد؛ درباره فلسفه غسل نيز بايد گفت: علاوه بر بحث نظافت، اثر خاصي در تعادل اعصاب سمپاتيك و پاراسمپاتيك دارد. چراکه به هنگام جنابت تمام بدن درگیر می شود و همه آن از این امر تاثیر می پذیرد. غسل علاوه بر این، بُعد عبادی نیز دارد، چراکه علاوه بر شستشوى جسم، به خاطر قصد قربت، باعث طهارت روح نيز مي شود.

ناپاک بودن کفّار، یک نوع ناپاکى معنوى و آلودگى باطنى است؛ یک فایده آن حفظ عقاید بسیارى از مردم مى باشد که با معاشرت با افراد منحرف، به زودى تحت تأثیر قرار مى گیرند؛ البته افراد روشنفکر و با اطلاع، که خطر انحراف را در خود نمی بینند از این حکم مستثنا نیستند؛ زیرا احکام اسلام جنبه خصوصی ندارد. ضمن اینکه کفار از نجاساتی مثل خوک و شراب و... اجتناب ندارند و دوری از این آلودگی ها جنبه دیگر ناپاک بودن کفار است.

اسلام با پرداختن به موضوع طهارت و نظافت، با تعبیرات گوناگون اهمیت آن را خاطر نشان می¬کند. جناب میرزا بهاء از یک طرف همه اشیاء را طاهر دانسته و موضوع نجاسات را نادیده می گیرد و از سوی دیگر، برای جلب نظر مردم ظاهر بین، طی حکمی در اقدس می گوید: پاهایتان را در تابستان هر روز و زمستان هر سه روز یک بار بشویید. البته شستن پاها بسیار خوب است؛ ولی این حکم را نمی توان به عنوان قانون کلی وضع کرد.

«میرزا بهاء» با اینکه پیروان خود را به سوی لطافت و نظافت دعوت کرده و لباسی را که به گرد و غبار و یا چرک آلوده شده است، لازم التطهیر می داند؛ در «اقدس» می گوید: «حکم کرده است خداوند به طهارت و پاکی آب نطفه، از جهت رحمت بر خلق، تا او را شکر کنند به روح و ریحان و تابع نشوند از کسی که از مظهر قرب، دور است».