آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«میرزا بهاء» با اینکه پیروان خود را به سوی لطافت و نظافت دعوت کرده و لباسی را که به گرد و غبار و یا چرک آلوده شده است، لازم التطهیر می داند؛ در «اقدس» می گوید: «حکم کرده است خداوند به طهارت و پاکی آب نطفه، از جهت رحمت بر خلق، تا او را شکر کنند به روح و ریحان و تابع نشوند از کسی که از مظهر قرب، دور است».

جناب میرزا با اینکه پیروان خود را به سوی لطافت و نظافت دعوت کرده، و لباسی را که به گرد و غبار و یا چرک آلوده شده است، لازم التطهیر می داند، در "اقدس" می گوید: «قد حکم الله بالطهارة علی ماء النطفة رحمةً من عنده علی البریّة اشکروه بالروح و الریحان و لا تتّبعوا من کان عن مطلع القرب بعیداً»؛ (حکم کرده است خداوند به طهارت و پاکی آب نطفه، از جهت رحمت بر خلق، تا او را شکر کنند به روح و ریحان و تابع نشوند از کسی که از مظهر قرب دور است). (1)
و تعجب در اینجا است که "میرزا" با اینکه برخلاف بهداشت و بر خلاف نظافت و طهارت، منی را طاهر دانسته است، با این حال منّت بزرگی هم به گردن پیروان خود گذاشته و می گوید: این حکم رحمتی است از جانب پروردگار جهان درباره مردم؛ و شما باید شاکر و سپاسگذار خدا باشید و در مقابل این آزادی، خرم و خندان گردید.
در حالی که یکی از نجاساتی که در دین اسلام پرهیز کردن از آن لازم شده و تطهیر نمودن لباس و بدنی که به آن آلوده و متنجّس گشته است، واجب است، منی می باشد. (2)