آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ناپاک بودن کفّار، یک نوع ناپاکى معنوى و آلودگى باطنى است؛ یک فایده آن حفظ عقاید بسیارى از مردم مى باشد که با معاشرت با افراد منحرف، به زودى تحت تأثیر قرار مى گیرند؛ البته افراد روشنفکر و با اطلاع، که خطر انحراف را در خود نمی بینند از این حکم مستثنا نیستند؛ زیرا احکام اسلام جنبه خصوصی ندارد. ضمن اینکه کفار از نجاساتی مثل خوک و شراب و... اجتناب ندارند و دوری از این آلودگی ها جنبه دیگر ناپاک بودن کفار است.

درست است که دین اسلام آیین روشنفکران است نه چشم وگوش بسته ها، ولى اگر منظور این است که اسلام تعلّق به دسته خاصّى دارد، بدیهى است که چنین نیست و اسلام دین همه افراد انسانى است؛ و اگر هدف این است که روشنفکران و افراد مطّلع از تعالیم عالى اسلام بهره بیشترى مى برند، مطلب صحیحى است؛ ولى دلیل بر این نمى شود که اسلام در قوانین خود افراد کم اطّلاع یا بى سواد را از نظر دور داشته و رعایت حال آنها را ننموده باشد.
ناپاک بودن کفّار مسلّماً یک نوع ناپاکى معنوى و آلودگى باطنى است؛ که آثار آن در جسم آنها هم ظاهر شده است؛ و یک فایده آن همان حفظ عقاید بسیارى از مردم مى باشد که با آمیزش و معاشرت با افراد منحرف و گمراه، به زودى تحت تأثیر قرار مى گیرند و منحرف مى شوند؛ و این مطلب تازگى ندارد، همیشه مصلحین به افراد معمولى مردم سفارش مى کنند که از معاشرت با افراد آلوده و گمراه و منحرف دورى کنند؛ منتها، اسلام این موضوع را به صورت حکم «ناپاک بودن کفّار» بیان کرده است.
از طرفى ملاحظه مى کنیم که اسلام روابط اقتصادى و تجارتى و امثال آن را به کفّار با شرایط معیّنى اجازه داده، امّا اجازه نداده که رفیق سفره و کاسه شوند؛ یعنى، هم خواسته از منافع آنها بهره مند گردند و هم از ضررهاى عقیدتى و اخلاقى آنان که لازمه معاشرت کامل براى بسیارى از مردم است، در امان بمانند.
اشتباه نشود، ما نمى گوییم افراد روشنفکر با اطّلاع، که خطر انحراف و گمراهى و فساد اخلاقى بر اثر آمیزش با کفّار در خود نمى بینند، مى توانند معاشرت کامل با آنها داشته باشند و از این حکم مستثنا هستند، نه! احکام اسلام جنبه خصوصى ندارد و براى این که حدود آن محفوظ بماند باید عمومیّت داشته باشد؛ چه این که در غیر این صورت هرکس به عنوان این که خود را از اهل اطّلاع مى داند و از همنشینى با کفّار خطر انحراف در خود نمى بیند، با آنها آمیزش پیدا مى کند و بکلّى حریم قانون شکسته مى شود. (دقّت کنید)
گذشته از این، تمام افراد کافر از بسیارى از آلودگى ها و چیزهاى نجس مانند خون و گوشت خوک و مشروبات الکلى اجتناب نمى کنند و طبعاً تمام زندگى آنان آلوده مى باشد؛ براى دورى از این آلودگى ها، آیین اسلام آنها را «نجس» شمرده تا مسلمانانى که ممکن است بر اثر معاشرت آلوده شوند، از هر نوع آلودگى محفوظ بمانند.(1)