برخی گناهکاران و غیر مسلمانان، مستضعفان قاصری هستند که عدم اجابت دعای شان می تواند تأثیرات مخربی داشته باشد و شعله ضعیف معنویت را در دل های شان خاموش کند. اما دعای معاندان مقصر که با علم به مسیر حق باز هم راه باطل را می پیمایند به هیچ وجه مورد پذیرش قرار نمی گیرد. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که منظور از استجابت دعا در آن احادیث، دعایی است که شخص غیر مسلمان در حق یک مسلمان می کند نه اینکه دعایش برای خودش مستجاب باشد.

هرچند طبق آیات قرآن دین حق اسلام می باشد، اما پیروان سایر ادیان و عقاید که آگاهی به اسلام و حقانیت آن ندارند و همچنین کسانی که به خاطر بد فهمی و تمام نبودن حجّت بر آنها از پذیرفتن دین مبین اسلام سر باز زده اند، می توانند از پاداش اعمال نیک که با نیت بشر دوستانه انجام می دهند بهره ببرند؛ اینان در روز قیامت نزد خداوند معذورند و به تناسب صدق باطنى و نوع عقاید و رفتار، بهره‌ اى از سعادت برده و به درجه ‌اى از سعادت نایل خواهند شد.

طبق آیات 106 تا 108 سوره مائده، برای ادای شهادت در وصیت، در صورت شک و تردید، باید آن دو نفر بعد از نماز به نام خدا سوگند یاد کنند و بگویند: ما حاضر نیستیم حق را به منافع مادى بفروشیم و به ناحق گواهى دهیم.... و در صورت کشف خیانت این دو شاهد، دو نفر دیگر از کسانى که گواهانِ نخست به آنها ستم کرده اند -یعنى ورثه میّت- جاى آنها را گرفته و به خدا سوگند یاد می کنند که گواهى ما از گواهى دو نفر اول به حق نزدیک تر است و ما مرتکب ستمى نشده ایم ... .

در«تفسیر مجمع البیان» از«ابن عباس» نقل شده: مسلمانان حاضر نبودند به غیر مسلمین انفاق کنند، آیه فوق نازل شد و به آنها اجازه داد که در مواقع لزوم این کار را انجام دهند.