مسأله «ارتباط با ارواح» در منابع اسلامی

آیا در منابع اسلامی دلیلی بر امکان «ارتباط با ارواح» وجود دارد؟

در روایات آمده پیامبر(ص) پس از جنگ بدر، بر سر کشتگان دشمن حاضر شده و با آنها تکلم کردند، حاضران گفتند: آيا با افراد بى جان صحبت مى کنی؟ پيامبر(ص) فرمود: «شما سخنان مرا بهتر از آنها نمی شنويد». هم چنین امام على(ع) در جایی رو به قبرها كرده و فرمودند: «اى صاحبان قبرهاى تاريك، شما پيشرو اين قافله بوديد و ما به دنبال شما مى آئيم، ... سپس فرمود: اگر به آنها اجازه سخن دهند به شما مى گويند كه بهترين زاد تقواست». با توجه به اين مدارك در منابع اسلامى، ارتباط با ارواح امر غير ممكنى نيست.

داستان «اصحاب کهف» نشانه ای بر «معاد»

قرآن کریم چگونه داستان «اصحاب کهف» را دلیلی بر وجود و حقانیت «رستاخیز» قلمداد می کند؟

داستان «اصحاب كهف» واقعيت تاريخى است که تردیدهای رستاخيز را پاسخ می دهد. سوره «كهف» سرگذشت جوانان با ايمانی است كه برای رهایی از بت پرستی، از شهر خود خارج شده و در پناه غاری، به خوابی عجيب و طولانى فرو رفتند. بیداری آنان درس بزرگى است برای کسانی که در امر رستاخيز شك و ترديد دارند، كه اگر زندگى پس از خوابى چندصد ساله امكان پذير باشد، زنده شدن مردگان نيز چندان بعيد به نظر نمى رسد. در واقع داستان اصحاب کهف راه ديگرى است كه قرآن براى رفع استبعاد از موضوع رستاخیز انتخاب کرده است.

معنی أَخْبَتُوا در آیه «أَخْبَتُوا إِلى رَبِّهِمْ»

أَخْبَتُوا در آیه «أَخْبَتُوا إِلى رَبِّهِمْ» به چه معنى است؟

أخبتوا در این آیه معانی مختلفی دارد، از جمله: 1 ـ مؤمنان راستین در برابر خداوند خاضع اند .2-  آنها در برابر فرمان پروردگارشان تسلیم اند. 3- آنها به وعده هاى خداوند اطمینان دارند و ... که همه این معانی اشاره به عالى ترین صفات انسانى مؤمنان دارد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

رسول الله(صلى الله عليه وآله)

إذا اسْتَأجَرَ أحدُکُمْ أجِيراً فَلْيُعلِمْهُ أجْرَهُ

هر گاه فردى از شما مزدور بگيرد، مزدش را براى او مشخص کند

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 40