آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سيد مرتضى درباره غدير چنين سروده: ( ...و ولايت او را به گونه اى فرياد زد که براى کسى عذرى باقى نماند... همانا روز غدير گروهى را که دلشان شاد و خنک شد ،شفا بخشيد و گروهى را هلاک نمود)؛ «ولقد شفى یومُ الغدیرِ معاشراً *** ثَلِجَتْ نفوسُهُمُ وأودى معشرا...» .

او در این باره چنین سروده است:
1 ـ «أمّا الرسولُ فقد أبانَ ولاءَهُ *** لو کانَ ینفعُ جائراً أن یُنذَرا
2 ـ أمضى مقالاً لم یَقُلْهُ معرِّضاً *** وأشادَ ذکراً لم یُشِدْهُ معذّرا(1)
3 ـ وثنى إلیه رقابَهمْ وأقامه عَلَماً *** على بابِ النجاةِ مُشَهَّرا
4 ـ ولقد شفى یومُ الغدیرِ معاشراً *** ثَلِجَتْ نفوسُهُمُ وأودى معشرا
5 ـ قلقت به أحقادُهمْ فمرجِّعٌ نفساً *** ومانعُ أنّةٍ أن تجهرا»(2)
1 ـ (امّا پیامبر اکرم ، پس همانا ولایت او را آشکار ساخت ، اى کاش انذار و بیم دادن او براى جائر و ستمگر نفعى مى داشت . 2 ـ سخنى بى پرده و آشکار گفت ، و ولایت او را به گونه اى فریاد زد که براى کسى عذرى باقى نماند . 3 ـ و گردنهاى آنها را به او معطوف نمود ، و او را عَلَم و نشانه اى آشکار و شناخته شده بر باب نجات قرار داد . 4 ـ و همانا روز غدیر گروهى را که دلشان شاد و خنک شد ،شفا بخشید و گروهى را هلاک نمود . 5 ـ کینه هاى آنها به وسیله آن به حرکت در آمد ، پس باعث شد که نَفَس در سینه ها حبس شده و مانع آشکار شدن صداى دردناک کینه و حسد آنان شود) .(3)