شواهدی در دست است که در زمان پيغمبر اكرم(ص) عده قابل توجهى از صحابه، از خواص علي(ع) و همراهان او بودند و او را امام و پيشواى خود می دانستند. آنان به نام شيعه على(ع) شناخته مى شدند و اين حقيقت را مي توان با مراجعه به كتاب هاى اهل لغت مانند نهايه «ابن اثير» و «لسان العرب» و .... بدست آورد، به تصريح آنها نام «شيعه» بر پيروان على(ع) و فرزندان او و دوستان آنها اطلاق شده، تا آنجا كه اسم خاص آنها گرديده است.

«شهادت» پیامبر(ص) «قطعی» نیست و بسیاری ازمورخین، از واژه «رحلت» استفاده می کنند. شهادت پیامبر(ص) توسط «عایشه» با «دلیل معتبر» ثابت نشده است. برخی طبق روایتی که می گوید «عایشه به پیامبر دارو خوراند»، بحث مسموم کردن پیامبر را مطرح کرده اند؛ امّا از آن چنین برداشتی نمی شود. طبق «برخی نقلها» پیامبر(ص) در جنگ خیبر مسموم شدند که بدن مبارکشان در اثر ضعف ناشی از آن نتوانستند در بیماری آخر عمرشان مقاومت کند.