آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

به اعتقاد كليميان، مسيحيان و اهل سنت، با قطع شدن نبوت فيض و ارتباط بشر با عالم لاهوت قطع شده است؛ حال جاى اين سؤال است كه چرا باید خداوند امت اسلامى را بعد از پيامبر(ص) از اين فيض محروم کرده باشد؟ تنها اماميه است كه پاسخ این اشکال را داده و معتقد است رابطه هدايت الهى بين عالم انسانيَّت و خداوند به طور مداوم برقرار و ولايت به صورت زنده تا قيامت ثابت و مستمر است و آن انسان كامل همانا حضرت مهدى(عج) است.

نبوت و امامت فيض معنوى است. از ديدگاه كليميان با مرگ حضرت موسى(عليه السلام) اين فيض و ارتباط بشر با عالم لاهوت قطع شد و نيز پروتستان هاى مسيحى معتقدند كه با به دار آويخته شدن حضرت مسيح(عليه السلام) ارتباط بشر با عالم لاهوت قطع شد. اهل سنت از فرقه هاى اسلامى نيز خود را از اين فيض محروم كرده و معتقدند كه با فوت پيامبر(صلى الله عليه و آله) اين فيض قطع شده است. حال جاى اين سؤال است كه چرا امت اسلامى بعد از پيامبر اسلام(صلى الله عليه و آله) از اين فيض محروم باشد؟ مگر از امت هاى پيشين كمتر است؟ چرا خداوند متعال چنين فيضى كه همان ارتباط با عالم ربوبى توسط امام است را به آنها نداده باشد؟
شيعه اماميه اين مشكل را حل كرده و به اين سؤال پاسخ داده است. اماميه مى گويد: اين فيض از طريق وحى و نبوت گرچه با فوت پيامبر(صلى الله عليه و آله) قطع شد ولى از طريق انسان كامل برقرار است كه امروزه در وجود نازنين حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) متبلور است. پروفسور «هانرى كربن» استاد دانشگاه سوربن پاريس مى گويد: «به عقيده من مذهب تشيع تنها مذهبى است كه رابطه هدايت الهى بين عالم انسانيَّت و خداوند را به طور مداوم حفظ نموده و ولايت را به صورت زنده تا قيامت ثابت و مستمر نگاه داشته است ...».(1)،(2)