این آیه شبيه آياتى است كه با تمثیل و کنایه در صدد تشبيه «معقول» به «محسوس» است. منظور از آسمان در آن عوالم ملكوت است و منظور از نزديک شدن شياطين به آسمان و «استراق سمع» و «طرد شدن آنها» به وسيله «شهاب ها» اين است كه اين شياطين هر گاه بخواهند به عالم فرشتگان نزديک شوند، به وسيله نور ملكوت طرد مى شوند. البته از آنجا که می توان با شواهد قرآنی و حدیثی، آسمان را به معنای آسمان معنوی و ستارگان را می توان به معنای شخصیت های روشنی بخش جامعه انسانی دانست، با توجه به این معانی، معنای آیه این است که همواره شياطين در تلاشند تا به آسمان حقیقت راه يابند و با انواع‏ وسوسه ها در دل مؤمنان راستين و حاميان حق نفوذ كنند. اما مردان الهى و رهبران راه حق از پيامبران و امامان گرفته تا دانشمندان متعهد، با امواج نيرومند علم و تقوای خود آنان را از نزديک شدن به اين آسمان باز می دارند.

به اعتقاد كليميان، مسيحيان و اهل سنت، با قطع شدن نبوت فيض و ارتباط بشر با عالم لاهوت قطع شده است؛ حال جاى اين سؤال است كه چرا باید خداوند امت اسلامى را بعد از پيامبر(ص) از اين فيض محروم کرده باشد؟ تنها اماميه است كه پاسخ این اشکال را داده و معتقد است رابطه هدايت الهى بين عالم انسانيَّت و خداوند به طور مداوم برقرار و ولايت به صورت زنده تا قيامت ثابت و مستمر است و آن انسان كامل همانا حضرت مهدى(عج) است.