آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در سوره «اعراف» از «قوم عاد» و لجاجت و تعصب آنها سخن به میان آمده است. این قوم لجوج در مقابل دعوت حضرت هود(ع) حاضر نبودند دست از پرستش بت ها بردارند و از نظر آنان پرستش بت های بی عقل و شعور امری شایسته و با ارزش جلوه می کرد. آنان لجاجت را به حدی رسانده بودند که از حضرت هود(ع) تقاضای عذاب الهی را می کردند و مصرّانه از او مى‏ خواستند كه به تهديدهاى خود جامه عمل بپوشاند، ریشه اين خيره‏ سرى چيزى جز محصول تعصّب و لجاجت نبود.

خداوند در سوره «اعراف» از «قوم عاد» و گفتگوى پيامبرشان هود(عليه السلام) با آنها سخن مى‏ گويد و مى‏ فرمايد: «قوم عاد» به قدرى لجوج و متعصّب و جاهل بودند كه در برابر دعوت آن حضرت به توحيد خالص و ناب گفتند: «قَالُوا اَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَائَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ»(1)؛ (آيا به سراغ ما آمده‏ اى كه تنها خداى يكتا را بپرستيم و آنچه را پدران ما مى ‏پرستيدند رها كنيم؟ [ما هرگز چنين كارى نخواهيم كرد، هر كارى از دست تو ساخته است انجام بده و] آنچه را [از بلا و عذاب الهى] به ما وعده مى‏ دهى بياور اگر راست مى‏ گويى!). به اين ترتيب بر اثر تعصّب و لجاجت و تقليد كوركورانه، توحيد خالص - كه روح جهان هستى است - در نظر آنها امرى وحشتناك، و پرستش بت‏هاى بى عقل و شعور امرى شايسته و با ارزش جلوه مى‏ كرد، و حتّى برخلاف قانون دفع ضرر محتمل كه عقل، حاكم به آن است، كمترين اعتنايى به احتمال عذاب الهى نمى‏ كردند و مصرّاً از او مى ‏خواستند كه به تهديدهاى خود جامه عمل بپوشاند و اين خيره ‏سرى چيزى جز محصول تعصّب و لجاجت نبود. آرى آنها براى فرار از حق و ادامه تقليد كوركورانه به سوى عذاب الهى شتافتند و سرانجام خود را در آتش عذاب سوزاندند، و اين است نتيجه لجاجت و تعصّب خشك و تقليد غلط!(2)