آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با مراجعه به آیات قرآن پى مى بریم که ذریّه پیامبر(ص) مورد توجه خاص و عنایت ویژه الهى بوده و بدین جهت قابلیّت مقام نبوّت و امامت و وصایت را داشته اند. مانند آیاتی در سوره های شعرا، احزاب، آل عمران که پیامبر را در ابتدای بعثت مأمور به شروع تبلیغ و دعوت از نزدیکانش می کند، و اراده تکوینی خداوند برای عصمت اهل بیت و قابلیتشان برای حضور در مباهله را بیان میکند و...  .

با مراجعه به آیات قرآن پى مى بریم که ذریّه پیامبر(صلى الله علیه وآله) مورد توجه خاص و عنایت ویژه الهى بوده و بدین جهت قابلیّت مقام نبوّت و امامت و وصایت را داشته اند. در اینجا به برخى از آیات اشاره مى کنیم:
1 ـ پیامبر خدا در ابتداى بعثت مأمور مى شود که انذار و تبلیغش را از خاندان نزدیکش شروع کند:  «وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الاَْقْرَبِینَ»(1)
2 ـ خداوند متعال اراده تکوینى اش بر عصمت و طهارت اهل بیت پیامبر(علیهم السلام)تعلّق گرفته است:  «إِنَّما یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً»(2)؛ (همانا خداوند مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد.)
3 ـ خداوند متعال چنان قابلیّتى به ذریّه و اهل بیت پیامبر اسلام(علیهم السلام) داده که مى توانند در هنگام مباهله شرکت داده شوند:  «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جآءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنآءَنا وَأَبْنآءَکُمْ وَنِسآءَنا وَنِسآءَکُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْکاذِبِینَ»(3)؛ (هر گاه بعد از علم و دانشى که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آن ها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود، آن گاه مباهله کنیم، و لعنت خدا را بر دروغ گویان قرار دهیم.)
4 ـ خداوند به حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) خطاب کرده و مى فرماید:به مردم بگو که من جز مودّت ذوى القربى چیز دیگرى از شما نمى خواهم:«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى»(4)؛ (بگو: من هیچ پاداشى بر رسالتم از شما درخواست نمى کنم، جز دوست داشتن نزدیکانم  اهل بیتم.)
5 ـ و نیز پیامبر(صلى الله علیه وآله) را امر مى کند که تأکید و سفارش خصوصى نسبت به اهلش درباره نماز داشته باشد:  «وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْها»(5)؛ (خانواده خود را بر نماز فرمان ده، و بر انجام آن شکیبا باش.).(6)