از آنجا که اشتهار لقب «وصى» براى امام على(ع) با سیاست برخى از مورّخین و راویان اهل سنت مناسبت ندارد، لذا آنان سعى بلیغ نمودند تا به هر نحو ممکن با این احادیث مقابله کنند. از جمله: الف) حذف قسمتي از حدیث و تبدیل آن به «کذا و کذا». ب) حذف تمام روایت به این بهانه که: «عموم مردم تحمّل شنیدن آن را ندارند». ج) حذف عنوان «وصایت» بدون آن که به آن اشاره کنند. د) حذف تمام روایتى که در آن لفظ «وصى» به کار رفته است، بدون آن که اشاره به حذف آن شود.

با مراجعه به آیات قرآن پى مى بریم که ذریّه پیامبر(ص) مورد توجه خاص و عنایت ویژه الهى بوده و بدین جهت قابلیّت مقام نبوّت و امامت و وصایت را داشته اند. مانند آیاتی در سوره های شعرا، احزاب، آل عمران که پیامبر را در ابتدای بعثت مأمور به شروع تبلیغ و دعوت از نزدیکانش می کند، و اراده تکوینی خداوند برای عصمت اهل بیت و قابلیتشان برای حضور در مباهله را بیان میکند و...  .