آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

یکی از احکام عجیب بهائیت، حرام بودن نشستن بر روی منبر است. گویا در نظر جناب میرزا، منبر و صندلی با یکدیگر تفاوت دارند. ظاهراً انگیزه ایشان از صدور این حکم، مبارزه با منبر، اهل منبر و کسانی است که سکّان هدایت مردم را در اسلام به عهده دارند تا راه برای نفوذ بدعت های بعدی باز شود.

یکی از احکام و آداب جدید مسلک بهائیت: حرام بودن نشستن بر روی منبر است، در "اقدس" می گوید: (قد منعتم عن الارتقاء الی المنابر، من اراد ان یتلو علیکم آیات ربّه فلیقعد علی الکرسی الموضوع علی السریر) ممنوع هستید از اینکه روی منبر بنشینید و چون کسی خواهد آیات خدا را بخواند لازم است روی کرسی بنشیند. (1).
جناب میرزا فکر نکرده است که منبر و صندلی با همدیگر تفاوتی ندارند و در مقام حقیقت و روحانیّت (که سزاوار است هر مسلک و آئینی روی آن برقرار و محکم گردد)، امتیازی برای صندلی نیست. (2).
ظاهراً انگیزه ی جناب "میرزا" از صدور این حکم این بود که: با منبر و اهل منبر در اسلام که سکّان هدایت مردم را در دست دارند مبارزه شود تا راه برای نفوذ بدعتهای بعدی باز باشد!