آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بهائیان در توجیه حکم نهی از استخاره و عدم اعتبار آن، در کتاب گنجینه احکام می گویند: توجه تام و استمداد از مصدر فیض و الهام واجب است. گویا جناب شوقی متوجه نشده که استخاره، همان توجه و استمداد از مصدر فیض است و لا غیر، و این را نیز می دانسته که اقدس کتابی نیست که قابل استخاره باشد و از همین رو گفته، شما باید به جای استخاره به سوی خدا متوجه باشید.

در "گنجینه ی احکام" می گوید: در استخاره و عدم اعتبار آن حضرت ولی امر الله واجب است توجه تام و استمداد از مصدر فیض و الهام است لا غیر. (1)
جناب "شوقی" متوجه نشده است که استخاره، همان توجه و استمداد از مصدر فیض است و لا غیر.
بسیار مى شود که انسان براى انجام کار مهمّى، متحیّر و سرگردان مى شود و مطالعه درباره جوانب آن، رفع تحیّر از او نمى کند؛ با افراد آگاه مشورت مى کند، ولى آنها نیز نظرات مختلفى دارند، و او همچنان در کار خود سرگردان مى ماند و اگر این سرگردانى ادامه یابد، خسارت هاى سنگینى دامن گیر او خواهد شد. در این گونه موارد، دستور استخاره داده شده است که انسان طبق آداب ساده اى با خداوند بزرگ - به وسیله قرآن مجید یا تسبیح و مانند آن - مشورت کند و از ذات پاکش هدایت و راهنمایى به آنچه خیر و صلاح اوست، بطلبد؛ به یقین خداوند نیز او را ـ طبق روایات صریحى که داریم ـ راهنمایى خواهد کرد.
استخاره، نه تنها انسان را از حال تحیّر و سرگردانى - که بدترین حالات است و مایه تلف شدن وقت و نیروى اوست - نجات مى بخشد، و او را با اراده و تصمیم قوى و گام هاى استوار به سوى مقصد به حرکت وا مى دارد؛ بلکه واقعاً نیز راهنما و راهگشا به سوى خیرات است و این حقیقتى است که در روایات اسلامى وارد شده است.
گاه انسان براى کارى استخاره مى کند و مطابق آن، به سوى آن کار مى رود و ظاهراً نتیجه اى نمى گیرد، امّا بعد از ماه ها، یا سال ها، رمز عجیب آن استخاره را درمى یابد. به هر حال، استخاره را با پیشگویى نباید اشتباه گرفت؛ بلکه استخاره خیر و صلاح کار را از طریق درخواست از خداوند، به انسان نشان مى دهد. (2)
به همین جهت؛ مسلمانان چون با حال توجه و خلوص نیت متوسل به خدا می شوند و رفع تحیّر را از کتاب خدا (نه از اقدس؛) درخواست می کنند جواب بسیار کافی و شافی و مناسبی در می یابند.
ولی از انصاف نباید گذشت چون موضوع سؤال و بحث در پیرامون استخاره کردن به کتاب "اقدس" بوده است و جناب شوقی هم به طور مسلم متوجه بود که اقدس کتابی نیست که قابل استخاره به آن باشد، از این لحاظ می گوید: شما باید به سوی خدا متوجه باشید. (3)