آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بهائیان برای نظارت بر نشر و چاپ، حکم بسیار جالبی دارند. گنجینه احکام، از قول عبدالبهاء نقل می کند: باید از حکومت اطاعت نمود و نباید کلمه ای بدون اذن و اجازه حکومت طبع گردد و هدف از این قانون، ممانعت از نشر کتب و نوشته هایی است که به صلاح بهائیت نیست، اما کتاب¬ هایی که به صلاحشان است را با تیراژ انبوه منتشر می کنند و حتی اسمی از چاپخانه و محل طبع نمی برند.

برای اینکه چاپ و نشر هر گونه کتابی تحت نظر و اجازه ی ریاست بهائی قرار بگیرد و فقط کتاب هائی که نشر آن به صلاح است، منتشر شود؛ در اینجا نیز حکم بسیار جالبی نازل شده:
در "گنجینه ی احکام" از قول "عبدالبهاء" نقل می کند: امر قطعی الهی این است که باید اطاعت حکومت نمود؛ این هیچ تأویل بر نمی دارد و تفسیر نمی خواهد؛ (1) از جمله اطاعت این است که کلمه ای بدون اذن و اجازه حکومت نباید طبع گردد، (والسلام، و من خالفت ذالک امر الله و انکر آیاته...). (2)
آری؛ شرح و تفسیر قوانین ممالک جهان در دست ریاست بهائی یا محفل روحانی بهائیت است که مطابق دلخواه خود هر چه را که خواستند، حکم کنند. و در این مورد نیز عملا می گوید: منظور از قانون منع مطبوعات بهائی، درباره ی کتب و نوشته هایی است که صلاح بهائیت در آن نیست.
ولی درباره ی کتب و نوشته هائی که از جانب ریاست بهائی نشر آنها تجویز می شود فقط منع چاپ (آن هم چاپ سنگی یا حروفی) است، نه نشر آنها.
به همین جهت است که کتابهای مفید را (نسبت به خودشان) با تیراژ انبوه در میان افراد بهائی منتشر می کنند و جالب اینکه هنگام چاپ، اسمی از چاپخانه و محل طبع نمی برند.
در کتاب «ظهور الحق» بخش سوم که طبع حروفی شده است، برای این که مخالفت با حکومت و دولت به سبب چاپ کتاب معلوم نشود، اسمی از خصوصیات محل و سال طبع برده نشده است، و امثال این کتاب که چون مانعی برای نشر آن نمی دیدند، بی اسم و رسم آن را چاپ کرده اند و یا به هر طریق دیگری آن را منتشر نموده اند. (3)