آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این کتاب را "علی محمّد باب" در ایّامی که ادعای بابیّت می کرد و به عنوان "ذکر" مشهور بود، نوشته است، و آن را سوره، سوره قرار داده و تعداد آیه های سوره ها را معین کرده است. احکامی که در این کتاب ذکر نموده است همان احکام و قوانین مقدّسه اسلام است. در این کتاب طوری وانمود می کند که این جملات از جانب حجّة نازل می شود.

این کتاب را "سّید باب" در ایّامی که ادعای بابیّت می کرد و به عنوان "ذکر" مشهور بود، نوشته است، و آن را سوره، سوره قرار داده و تعداد آیه های سوره ها را معین کرده است.
آغاز این کتاب: سورة الملک و هی اثنتان و اربعون آیة، «بسم الله الرحمن الرحیم، الحمدلله الّذی نزّل الکتاب علی عبده بالحقّ لیکون للعالمین سراجا وهّاجا انّ هذا صراط علیّ عند ربّک بالحقّ قد کان فی امّ الکتاب علی الحقّ القیّم مستقیما» و پس از شش سطر می گوید «الله قد قدّر ان یخرج ذلک الکتاب فی تفسیر احسن القصص من عند محمّد ابن الحسن ابن علیّ ابن محمّد ابن علیّ ابن موسی ابن جعفر ابن محمّد ابن علیّ ابن الحسین ابن علیّ ابن ابیطاب علی عبده لیکون حجّة الله من عند الذکر»؛ ذکر خودش است «علی العالمین بلیغا و هو الله قد کان بالحقّ علی کلّ شیء شهیدا و هو الله کاف بکلّ شیء محیطاً».
این کتاب 415 صفحه می باشد و جمعا 111 سوره است.
در صفحه 27 می گوید: «و لا تقولوا کیف یکلّم عن الله من کان فی السنّ علی الحقّ خمسة و عشرونا اسمعوا فوربّ السماء و الارض انّی عبدالله اتانی البیّنات من عند بقیة الله المنتظر بامامکم» (سوره ی 9).
در اول هر سوره از این کتاب آیه ای از آیات سوره ی یوسف را بیان کرده و بعد مهملات و مکرّرات بی معنی را شروع و در چند صفحه آن سوره را تمام می کند.
در سوره ی 5 می گوید: «و قد قصد الرحمن فی ذکر یوسف نفس الرسول و ثمرة البتول حسین بن علیّ بن ابیطالب مشهوداً» و در سوره های دیگر روی همین اساس آیه نازل می کند.
و در سوره ی 21 می گوید: «یا عبادالرحمن انّ الله کتب لکم عند ذکر الحسین بکاء الثکلاء و انّ حکم الله فی ثاره قد کان علی الحقّ بالحقّ مقضیّا».
و در سوره ی 11 می گوید: «اذ قال قائل من اخوة یوسف و هو الحسن بن علیّ فی امّ الکتاب قد کان حول النار بالنار القدیم کبیرا و لاتقتلو یوسف و القوه فی غیابت الجبّ الاحدیّة فی حول النار مستورا».
و در سوره ی 32 می گوید: «فلمّا قد سمعت اخت الحسین (علیه السلام) بالوقوف لشیعة جدّه فی یوم العاشوراء اعتزالا عن الله الّذی لا اله الّا هو قد ارسلت الی نفوسهنّ آیة الحب و قد اعتدت لهنّ سلاح الحرب فآتت لکلّ واحدة منهنّ سیفا عن الحقّ لله الحقّ ملفوفا ثمّ قالت یا اخی فاظهر علیهنّ من جلالتک اقلّ من سمّ الابرة لله الّذی لا اله الّا هو و انّه قد کان عن العالمین غنیّا فلمّا رأینه اکبرنه و قطعن انفسهن فی بین ایدیه ...».
و احکامی که در این کتاب ذکر نموده است همان احکام و قوانین مقدّسه اسلام است چنانکه در سوره ی (49، 50، 106، 107) قسمتی از احکام نماز و زکات و حجّ و ارث و طهارت و ... را مطابق احکام اسلام (با اندکی تفاوت) ذکر نموده است.
و همانطور که اشاره کردیم در این کتاب طوری وانمود می کند که این جملات از جانب حجّة نازل می شود.
در سوره ی 109 می گوید: «یا اهل الارض الله قد شهد بالحقّ و ملائکته و المؤمنون شهداء باقسط انّ هذا الذکر عبدالله و کلمتنا علی الحقّ و انّ الله قد انزل الآیات علی حجّة المنتظر و انّی باذن الله قد انزلتها مع ملائتة الغماء الی قلب ذکری الاکبر».(1)