آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

آنها یکى از قبایل عرب بودند که به شجاعت مشهور بودند و هر نفر از شجاعان این قبیله با ده نفر از مردان شجاع قبایل دیگر برابرى داشته است. به همین دلیل امام علی(ع) در خطبه 25 نهج البلاغه بعد از نفرین لشکریانش آرزو می کند که ای کاش به جای یاران متمرّد و سرکش خود، هزار نفر از قبیله بنی فراس می داشت.

ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه خود درباره بنو فراس مى نویسد: آنها یکى از قبایل عرب بودند که به شجاعت اشتهار داشتند. یکى از سران معروف آنها شجاعِ مشهور، "ربیعة بن مکدّم" بود که در حیات و مرگش حامى زنان و کودکان بود و مى گویند: او تنها کسى است که بعد از مرگ خود نیز به حمایت مظلومان برخاست. داستان این حمایت چنین است که گروهى از سواران بنى سلیم به او حمله کردند در حالى که جمعى از زنان و کودکان، با او بودند و او تنها مدافع آنان بود. او به مقابله برخاست. دشمنان تیرى به سوى او رها کردند که بر قلبش نشست و مى خواست به زمین سقوط کند، ولى نیزه خود را به زمین زد و بر آن تکیه کرد و تا مدّتى بر بالاى مرکب بى حرکت ماند و به زنان و کودکان اشاره کرد که هر چه سریع تر خود را به قبیله برسانند. بنى سلیم که از شجاعت او در هراس بودند، به گمان این که هنوز زنده است نزدیک نیامدند. کم کم از عدم تحرّک او نسبت به حیات وى ظنین شدند. یکى از آنان تیرى به اسب او پرتاب کرد، اسب به زمین افتاد و معلوم شد که مدتى قبل از آن جان داده است، و این در حالى بود که زنان و کودکان خود را به قبیله رسانده بودند و از اسارت دشمنان جان سالم به در برده بودند.(1)
در کتاب بلوغ الادب نیز آمده است که هر نفر از شجاعان این قبیله با ده نفر از مردان شجاع قبایل دیگر، برابرى داشته است و آنها شجاع ترین قبایل عرب محسوب مى شدند.(2)
به همین دلیل امام علی(ع) در خطبه25 نهج البلاغه بعد از نفرین لشکریانش آرزو می کند که ای کاش به جای یاران متمرّد و سرکش خود، هزار نفر از قبیله بنی فارس می داشت.
جالب این که سربازان امام (علیه السلام) در کوفه بالغ بر ده ها هزار نفر، بلکه به روایتى یکصد هزار نفر(3) بودند ولى امام (علیه السلام) آرزو مى کند همه آنها تبدیل به یک هزار نفر از شجاعان قبیله بنى فراس شوند و این نشان مى دهد که تا چه حدّ لشکر کوفه بى استقامت و بى کفایت بودند و تا چه حدّ مردان قبیله بنى فراس شجاع و پراستقامت. آنها علاوه بر شجاعت ذاتى، در سایه ایمان به اسلام شجاعت بیشترى یافتند.
همان گونه که قرآن مى گوید: «کَمْ مِنْ فِئَة قَلیلَة غَلَبَتْ فِئَةً کَثیرَةً بِاِذْنِ اللهِ».(4)؛ (چه بسیار گروه هایى که به فرمان خدا، بر گروه هاى عظیمى پیروز شدند).(5)