آنها یکى از قبایل عرب بودند که به شجاعت مشهور بودند و هر نفر از شجاعان این قبیله با ده نفر از مردان شجاع قبایل دیگر برابرى داشته است. به همین دلیل امام علی(ع) در خطبه 25 نهج البلاغه بعد از نفرین لشکریانش آرزو می کند که ای کاش به جای یاران متمرّد و سرکش خود، هزار نفر از قبیله بنی فراس می داشت.

امام در خطبه 25 نهج البلاغه با قلبى مملوّ از غم و اندوه، لشکر ضعیف الایمان خود را نفرین مى کند، تا شاید به خود آیند. و می فرماید: خدایا من از آن ها خسته شده ام و آن ها از من. خدایا بهتر از آن ها را به من عنایت فرما و حاکمانی ستمگر بر آن ها مسلط بنما. ایشان در ادامه از خداوند ضایع شدن عقل و درایت آن ها را تقاضا می نماید. و آرزو می کند که ای کاش به جای این همه لشکریان ضعیف الایمان، تنها هزار نفر از قبیله بنوفراس(که شجاع و وفادار بودند) در اختیار می داشت.