حكومت ها بر سه نوع اند. یکی حكومت های خودكامه است كه بر محور فرد و يا گروه خاصي دور می زند و مردم در آن نقشي ندارند. نوع ديگر حكومت دموكراسی است كه بر نظر اكثريت مردم می چرخد و اين خود بر دو قسم است؛ يكی كاملا مردمی است و در دنياي امروز بسيار كم است و ديگري به ظاهر مردمی است اما فردی را كه خودشان می خواهند از صندوق راي بيرون می آورند. سوم: حكومت الهي كه حکومت انبیاء و جانشينان راستين آنها و كسانى است كه خط انبياء را ادامه مى دهند که در دنيا بسيار كم است.

مبانی نظام فکری «مارکسیسم» بر چند اصل استوار است؛ مانند خرافی بودن «دین» و معرفی «اقتصاد» به عنوان زیربنای همه چیز. همچنین «مارکسیسم» در نوع حکومت خود، نظام طبقاتی را ایجاد کرده، که بر طبق آن حزب حاکم بر طبقه کارگر سلطه دارد. در نقد این دیدگاه باید گفت که این اصول و مبانی ناشی از عدم شناخت حیقیقت انسان و عدم اعتقاد به مبدأ و معاد است. آری کسی که انسان را بشناسد و اعتقاد به ماورای طبیعت داشته باشد چنین سخنان ناصحیحی را نمی پذیرد.

مارکسیسم که فعالیت های انسان را در خواسته های مادی منحصر می دانند، تاریخ جامعه انسانى را محصول مبارزه طبقاتى انسان هاى محروم دانسته و جهانیان را به دو گروه وابسته و مبارز تقسیم کرده اند. در حالی که بسیارى از نبردهایى که براى محو نظام طبقاتى صورت گرفته، تحت رهبرى مردان وارسته ‏اى بوده که به انگیزه نوع دوستى و حفظ حقوق انسان قیام کرده و بالاتر از آن، انگیزه‏ هاى دینى و الهى داشته ‏اند. آیات قرآن هم مستکبران که ایمان آوردن خود به پیامبر(ص) را مشروط به دور کردن مستضعفان و فقیران کردند را سرزنش کرده.

فروید حرکت تاریخ را معلول غریزه جنسى می شمرد، حال آنکه کاوش هاى علمى، غرائز بالاترى مانند: بعد معنوى و گرایش به ماوراى طبیعت، بعد اخلاقى و گرایش به درستى و راستى، گرایش به هنر و زیبایى و یا بعد علمی و گرایش به کشف مجهولات را اثبات نموده. افراد محقق، این نوع تنگ نظری ها را در تحلیل حوادث کنار مى‏ نهند و تأثیر دیگر عوامل مانند تأثیر شخصیت هاى الهى در ساختن تاریخ بشر را در نظر مى‏ گیرند. قرآن هم به خاطر اهمیتی که براى مجاهدت شخصیت هاى الهى قائل است زندگى آنان را مایه عبرت دانسته است.