تعدّد همسران پیامبر(ص) که غالبا باکره هم نبودند، حکمتها و مصالح دقیقی داشت، از جمله: انگیزه انسانی و عاطفی، در مورد زنانی که اسلام آورده و هجرت کرده و سپس همسران آنها مرده یا شهید شده بودند و نیاز بود کسی به لحاظ مادی و اقتصادی متکفّل سرپرستی یتیمان بازمانده آنها شود؛ ترویج فرهنگ نگه داری از فقیران، مساکین و آبرومندان در بین مسلمانان؛ شکستن سنتهای جاهلی؛ آزاد سازی اسیران و بردگان و انگیزه های سیاسی و امنیتی (که با ازدواج با دختران قبائل حاصل می شد)، اهداف ایشان از این ازدواج ها بود.

مارکسیسم که فعالیت های انسان را در خواسته های مادی منحصر می دانند، تاریخ جامعه انسانى را محصول مبارزه طبقاتى انسان هاى محروم دانسته و جهانیان را به دو گروه وابسته و مبارز تقسیم کرده اند. در حالی که بسیارى از نبردهایى که براى محو نظام طبقاتى صورت گرفته، تحت رهبرى مردان وارسته ‏اى بوده که به انگیزه نوع دوستى و حفظ حقوق انسان قیام کرده و بالاتر از آن، انگیزه‏ هاى دینى و الهى داشته ‏اند. آیات قرآن هم مستکبران که ایمان آوردن خود به پیامبر(ص) را مشروط به دور کردن مستضعفان و فقیران کردند را سرزنش کرده.

آیه 60 سوره توبه، مصارف زکات را بیان کرده و آن را در هشت مصرف خلاصه مى کند: 1- فقیران. 2- مساکین. 3- عاملان جمع آورى زکات. 4- جلب محبت و تألیف قلوب؛ یعنى کسانى که با تشویق مالى، مى توان محبت آنان را براى پیشبرد اهداف اسلامى جلب نمود. 5- آزاد ساختن بردگان. 6 ـ اداء دین بدهکارانی که بدون جرم و تقصیر، بدهکار شده و از اداى آن عاجزند. 7- در راه خدا؛ منظور، تمام راه هائى است که به گسترش و تقویت آئین الهى منتهى شود.  8 ـ در راه ماندگان.