آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

برخى از علماى اهل سنت به امامت امام باقر(ع) در علم و سیاست تصریح نموده اند؛ همانند: ذهبی که می نویسد: «ابوجعفر باقر، سیّد، امام، فقیه و کسى بود که براى خلافت صلاحیت داشت»، و در جایى دیگر مى گوید: «یکى از کسانى بود که بین علم و عمل و بزرگوارى و شرف و وثاقت، جمع نموده بود. او اهلیت بر خلافت را داشت». هم چنین صلاح الدین خلیل بن ابیک صفدى می گوید: «او علم، فقه، ديانت، وثاقت و بزرگوارى را جمع کرده و براى خلافت صالح بود».

برخى از علماى اهل سنت به امامت آن حضرت در علم و سیاست تصریح نموده اند؛ از آن جمله:
1 ـ شمس الدین محمد بن احمد بن عثمان ذهبی نویسد: «ابوجعفر الباقر، سیّد امام فقیه، یصلح للخلافة»(1)؛ (ابوجعفر باقر، سیّد، امام، فقیه و کسى بود که براى خلافت صلاحیت داشت).
و در جایى دیگر مى گوید: «و کان احد من جمع بین العلم والعمل والسؤدد والشرف والثقة والرزانة وکان اهلا للخلافة»(2)؛ (او یکى از کسانى بود که بین علم و عمل و بزرگوارى و شرف و وثاقت، جمع نموده بود. او اهلیت بر خلافت را داشت...).
2 ـ صلاح الدین خلیل بن ابیک صفدى
«... وکان احد من جمع العلم والفقه والدیانة والثقة والسؤدد وکان یصلح للخلافة»(3)؛ (... او یکى از کسانى بود که علم و فقه و دیانت و وثاقت و بزرگوارى را جمع کرده و براى خلافت صالح بود...).
3 ـ احمد بن یوسف قرمانى
«و کان خلیفة ابیه من بین اخوته ووصیّه والقائم بالامامة من بعده. ولم یظهر عن احد من اولاد الحسن والحسین من علم الدین والسنن وعلم القرآن والسیر وفنون الآداب ما ظهر عن ابى جعفر»(4)؛ (...او از بین برادرانش جانشین پدرش و قائم مقام امامت بعد از او بود. و از هیچ یک از اولاد حسن و حسین در علم دین و سنن و علم قرآن و تاریخ و فنون آداب، به مقدار آنچه از ابى جعفر رسیده، ظاهر نشده است).(5)