اگر مسلمانان حرمت خويش پاس مى‌داشتند و به قصد گسستن يكپارچگى و درهم‌ريختن وحدت خود گام نمى‌نهادند، هرگز دشمن مكار ايشان جرأت آن‌را نمى‌يافت كه از شكاف حاصل ميان ايشان سود جويد و در بسط و توسعه اين جدايى بكوشد و در پررنگ نمودن تهمت‌هايى كه فرقه‌اى متوجه فرقه ديگر نموده‌اند از هيچ تلاشى باز نايستد.
ياوه‌سرايى امثال «ابن‌حزم» در گذشته و ژاژخايى‌هاى امثال «رافعى» در عصر حاضر، باعث شده است عده‌اى از اجانب مجالى وسيع يابند تا به خود جرأت دهند و تهمت‌هاى ناروا به طوايف مسلمين، خصوصآ به مقدس‌ترين چيز در حيات مسلمانان يعنى قرآن عظيم نثار نمايند و اين كتاب مقدس آسمانى را آماج تيرهاى مسموم خود ساخته و آتش ديرينه منازعه اسلام و مسيحيت را هر چه بيشتر دامن بزنند.

خداوند در آیه 55 سوره نور سه وعده به صالحان می دهد: 1- حکومت روى زمین به عنوان نمایندگى خدا. 2ـ نفوذ معنوى و حکومت قوانین الهى بر تمام پهنه زندگى. 3ـ بر طرف شدن تمام عوامل ترس و ناامنى، و جایگزین شدن امنیّت کامل و آرامش در همه روى زمین. در این آیه خداوند وعده ی حکومت جهانی را به صالحان می دهد که این وعده در روایات به حکومت حضرت مهدی(عج) تفسیر شده است.

در سوره نور در جمله اي كوتاه و بسيار پرمعنا مى خوانيم: «خداوند نور آسمان ها و زمين است».  نور آفتاب سرچشمه حيات و رمز بقاء موجودات زنده و عامل پرورش همه جانداران است. نور ذاتا روشن است و خود دليل وجود خويش است، و نياز به روشنگر ديگرى ندارد، چرا كه ديگران همه به بركت او روشن و آشكارند و اين است خمير مايه برهان صدّيقين.