امام علي(ع) درخواست معاويه را براي تحويل قاتلان عثمان رد كرده مي فرمايد: «من در اين امر انديشيدم و صلاح نمى دانم كه قاتلان عثمان را به تو يا به ديگرى تسليم كنم، به جانم سوگند اگر دست از گمراهى و نفاق افكنى برندارى، بزودى كسانى را كه تو از قاتلان عثمان مى شمرى خواهى شناخت كه در تعقيب تو بر مى آيند و به تو زحمت نمى دهند كه براى دسترسى به آنان در صحرا و دريا و كوه و دشت به جستجوى آنها برخيزى؛ ولى بدان تعقيب آنها نسبت به تو چيزى است كه يافتنش براى تو ناراحت كننده و ديدارى است كه ملاقاتش هرگز تو را خوشحال نخواهد ساخت و سلام بر آنان كه اهل آنند».

«مالک بن انس» و «نسائى» و دیگران نقل کرده اند: معاویه یک ظرف پر از طلا یا درهم را در برابر بیشتر از وزنش فروخت. «ابودرداء» به او گفت: پیامبر(ص) از چنین کارى نهى فرمود، باید در برابر هم وزنش فروخته شود، معاویه گفت: من در آن اشکالى نمى بینم. ابودرداء گفت: «دیگر در منطقه اى که تو در آن باشى نخواهم ماند». سپس به مدینه نزد «عمر بن خطّاب» آمد و داستان را برایش نقل کرد. عمر به معاویه نوشت: «آن را فقط مثل در برابر مثل و وزن در برابر وزن بفروش». لازم به ذکر است: حرمت رباخوارى، از ضرورى اسلام است.

با آنكه گفتار پيامبر(ص) بعد از قرآن بزرگترين منبع فرهنگ اسلامى به شمار مى رود، خليفه اول و دوم به مخالفت با نقل و تدوين حديث برخاستند. آنها به بهانه هاى پوچ و در واقع با انگيزه هاى سياسى، از هر گونه فعاليت مسلمانان در این زمينه به شدت جلوگيرى نمودند. حتی دستور به از بین بردن آن احادیث می دادند و متخلفین را سرسختانه مجازات می کردند. «ابن مسعود» و «ابودرداء» و «ابوذر»، كه هر سه از شخصيت هاى بزرگ صدر اسلام بودند، بخاطر نقل حدیث، تا هنگام مرگ عمر در زندان به سر مى بردند.