منظور اين است که وقتي «قابيل» تهديد خود را عملى كرد و «هابيل» را به قتل رساند بار گناهان گذشته هابيل بر دوش قابيل افتاد؛ چراكه در قيامت بايد غرامت قتل برادرش را بدهد و چون عمل صالحى ندارد بايد گناهان هابيل را بپذيرد. امام باقر(ع) نيز مى فرمايد: «كسى كه مؤمنى را عمداً به قتل برساند خداوند تمام گناهان [مظلوم] را بر قاتلش مى نويسد و مقتول از تمام گناهان پاك مى شود».

«انتقام» آن است كه شخص به مثل همان ظلمى كه در حقش شده، يا بيشتر را مرتكب شود و ظالم را مؤاخذه نمايد. انتقام اگر از مقابله به مثل در مواردى كه شرع اجازه داده تجاوز كند، خواه كمّاً و خواه كيفاً حرام است. اين حسّ انتقام از نتائج غضب است و هر انتقامى هم جائز نيست، زيرا مقابله غيبت و تهمت و فحش و سخن چينى و امثال اينها جائز نيست.

غنیمت در اصل، معنى وسیعى دارد و شامل غنائم جنگى و هر چیزى که انسان بدون مشقت فراوان بدست آورد مى شود. در ریشه معنى لغوى این کلمه، عنوان جنگ و آنچه از دشمن به دست آید، نیامده، بلکه هر درآمدى را شامل مى شود. حتى کسانى که یکى از معانى غنیمت را غنائم جنگى ذکر کرده اند انکار نمى کنند که معنى اصلى آن معنى وسیعى است که به هر خیرى گفته مى شود که انسان بدون مشقت بدست می آورد. در استعمالات معمولى نیز «غنیمت» در برابر «غرامت» ذکر مى شود که معنی وسیعی دارد.