تعبيرات قرآنى همه براساس مقياس‌هاى همگانى بيان شده نه براساس مقياس‌هاى خاص عرب. بهشت با سايه درختان و جوى‌هاى روان و كاخ‌ها و حوريه‌هايش همه و همه چشم اندازهايى هستند كه باب طبع همگان است و هر كس در هر سرزمين، مشرق يا مغرب، آباد يا ويران، ديده يا ناديده آن را مى طلبد؛ بنابراين نمي‌تواند ويژه برخى از ملّت‌ها و قوميّت‌ها مثل قوم عرب باشد.

«قرآن» همسران بهشتى را به «حور العين» تعبير كرده و آنان را همچون مرواريدى دانسته كه در صدف پنهانند. در خيمه هاى بهشتى مستورند و جز به همسرانشان عشق نمی ورزند و هيچ انس و جنّی با آنها تماس نگرفته است. آنها «قاصِراتُ الطَّرْفِ» هستند؛ زنانى كه نگاهشان كوتاه و مخصوص همسرانشان است و اين بزرگترين امتياز همسر است كه جز به همسرش نينديشد. زنان بهشتى به سرخى و درخشندگى ياقوت و به سفيدى و زيبايى شاخه مرجان هستند. آنها در حقيقت، جامع تمام امتيازها، زيبايى ها، حُسن ظاهر و باطن، فضائل جسمانى و روحانى هستند.

خداوند در این آیات سوره طور به مواهب فراوان پرهیزکاران در بهشت اشاره کرده و مى فرماید: «پرهیزگاران در باغ هاى بهشت و در میان نعمت هاى فراوان جاى دارند و شاد و مسرورند، به آنها گفته مى شود بخورید و بیاشامید. اینها به خاطر اعمالى است که انجام مى دادید بر تخت هاى صف کشیده در کنار هم، تکیه مى کنند، آنها در بهشت جام هائى پر از شراب طهور را که نه مستى و بیهوده گوئى در آن است، و نه گناه، از یکدیگر مى گیرند همواره از انواع میوه ها و گوشت ها از هر نوع تمایل داشته باشند در اختیار آنها مى گذاریم.

«فردوس» نام باغي است كه نعمت ها در آنجا جمع است و از برترين باغ هاى بهشت است. در آنجا مقاماتى است كه فرد بهشتى در آن مقامات، توجّهى به باغ و ميوه و حور العين نكند. مقام ديگر، مقام رضوان الله است كه وقتى مى بينند خداوند از آنها راضى شده احساسشان را با هيچ چيز معامله نمي كنند.