این آیات درباره نجاشى نازل شده است. در سال هاى اول بعثت که مسلمانان تحت شکنجه مشرکان بودند، به دستور پیامبر(ص) مسلمانان به سرپرستی جعفر بن ابی طالب به حبشه هجرت کردند. برای برگرداندن مسلمانان، مشرکان نمایندگانی را به حبشه فرستادند. نجاشی بعد از شنیدن سخن  مشرکان و سخنان جعفر که آیاتی از سوره مریم را تلاوت کرد، گفت: مسلمانان در امنیت کامل می توانند در این کشور زندگی کنند.

منظور از «ودّا» این است که خدا محبت مؤمنان را در دل دشمنانشان مى افکند و این محبت رشته اى مى شود در گردنشان که آنها را به سوى ایمان مى کشاند، یا طبق برخی روایات، منظور از آن محبت مؤمنان نسبت به یکدیگر است که در دنیا باعث قوت و در آخرت باعث شادى و سرور می شود.

در سال های ابتدایی بعثت اکثر قریب به اتفاق مسلمانان از طرف قوم و قبیله خود سخت تحت فشار قرار داشتند و لذا پیامبر(ص) برای حفظ آن گروه کوچک، دستور هجرت به حبشه را صادر نمودند، این اولین هجرت در اسلام بود و در ماه رجب سال پنجم بعثت انجام شد.
 

بر اساس روایات متعدد، منظور از عهد هر گونه رابطه، معرفت و اطاعت پروردگار و ارتباط و پیوند با مکتب اولیاى حق و هرعمل صالح است.