«میرزا بهاء» در «نظر اجمالی» می گوید: بجای هر نمازی که به واسطه سفر یا موانع دیگر فوت شود، یک سجده یا ذکر مخصوصی ادا می شود. و برای این نماز، باز قیودی ذکر می کند: 1- هنگام ضعف و ناتوانی ساقط خواهد شد! 2- پس از رسیدن به مقصد است و در مسیر راه لازم نیست! 3-  پس از استراحت در مقصد است! 4-  باید محل استراحت محل امن و اطمینان باشد!

اصحاب حجر قومی بودند که در سرزمینى به نام «حِجر»، زندگى می کردند و براى خود خانه هاى امن و امانى در دل کوهها مى تراشیدند. پیامبر بزرگشان «صالح» براى هدایت آنها مبعوث شد، ولی آن ها آیات خداوند را تکذیب کردند و عذاب الهی به صورت صدای صاعقه ای مرگبار آن ها را نابود کرد. بعضى از مفسران و مورخان  معتقدند: حجر شهرى بوده در مسیر کاروان مدینه و شام در یک منزلى «وادى القرى» و در جنوب «تیمه»  که امروز تقریباً اثرى از آن نیست.
 

طبق آیه 125 سوره بقره، خانه کعبه که دارای قداست و نورانیت خاصی است، از طرف پروردگار، به عنوان یک کانون امن و امان اعلام شده تا مردم در هر قشر و گروهی  با تمام اختلافاتى که دارند در جوار آن، کنار هم بنشینند و به مذاکره بپردازند. بسیاری از اوقات طرفین نزاع، یا دولت هاى متخاصم جهان مایلند رفع خصومت کنند و براى این منظور به مذاکره بنشینند، اما مکانى که براى هر دو طرف محترم باشد، پیدا نمى کنند؛ ولى در اسلام، این پیش بینى شده و«مکّه» به عنوان چنین مرکزى اعلام گردیده است.

خانه خدا و به طور کلى «مکه» در لابه لاى یک مشت کوه هاى خشک و بى آب و علف قرار گرفته است، لکن بزرگ ترین مرکز عبادت و پرسابقه ترین کانون توحید در روى زمین، و حرم امن خدا است. امیرالمومنین(ع) در این رابطه می فرماید: «خداوند مى خواهد، بندگانش را با انواع شدائد بیازماید، و با انواع مشکلات در طریق انجام عبادتش روبرو کند، تا تکبّر از قلب هایشان فرو ریزد، و خضوع و فروتنى در آن جایگزین گردد و در پرتو این فروتنى و خضوع، درهاى فضل و رحمتش را به سوى آنها بگشاید».