رسول خدا(ص) در آستانه ماه مبارک رمضان طی خطبه شعبانیه به مردم فرمود: «ارحام را مورد صله و ديدن قرار داده و زبانتان را حفظ كنيد». امام صادق(ع) فرمودند: براي اينكه انسان مواظب دهان باشد و هر حرفي را نزند، معرفت خدا لازم است. كسي كه خدا را بشناسد و او را بزرگ بشمارد، در پيشگاه خداي عظيم، هر حرفي را نمي زند و شكم را هم با هر غذا، گرچه حرام باشد، آلوده نمي كند. لذّت خوردن چند لحظه ‏اي است كه غذا در دهان است. كسي كه خدا را شناخت كنار هر سفره ‏اي نمي ‏نشيند و عنايت دارد كه خود را با روزه گرفتن بپروراند.

امام علي(ع) مي فرمايد: «پرهيزکار آنچه را به او سپرده اند ضايع نمى كند». از خصلت هاى پرهيزکاران، امانتدارى آنهاست بر آنچه خدا به آنها فرموده محافظت كنند. قرآن در جاهاى متعدد به بعضى مصاديق حدودى كه بايد محافظت شود اشاره مى كند از جمله: اسلام، ايمان، صداقت، اهل عبادت بودن، صبر، خشوع، كمك به محرومين، روزه و ياد خداوند، اسرار مردم، اعضاء و جوارح مان و همه امانات الهى، از امورى است كه حفظ آنها واجب است. البته از بزرگترين امورى كه حفظ آن بر ما واجب است قرآن و عترت اهل بيت پيامبر(ص) است.

هر کس سوره حشر را تلاوت کند بهشت، دوزخ، عرش، کرسى، حجاب، آسمانها و زمینهاى هفتگانه و حشرات و بادها و پرندگان و درختان و جنبندگان و خورشید و ماه و فرشتگان، همگى بر او رحمت مى فرستند و برای او استغفار می کنند و اگر در آن روز یا شب بمیرد شهید مرده و اگر هنگام غروب بخواند خداوند فرشته ای را تا صبح مأمور محافظت از خانه اش می کند.

برخى از علماى اهل سنّت با استناد به روایتی که نزول آیه تبلیغ را یک بار در مدینه و بار دیگر در مکه ثابت می کند، آن را مرتبط با رفع نگرانی پیامبر از حفظ جانش دانسته اند. پاسخ: اولا: با فرض نزول این آیه در مکه، نزول بار دیگر آن در مدینه وجهی ندارد. ثانیا: مفسران اهل سنت با توجه به مدنی بودن این آیه، چنین روایتی را غریب دانسته اند. ثالثا: بر فرض صدور چنین روایتی، درصدد بیان مورد نزول آیه نیست و شأن نزول آیه تفاوت بسیارى با استناد کردن رسول خدا به بخشى از آیه برای معاف کردن محافظین خود دارد.

ایشان در این باره می فرماید: «متقین دينشان داراى حرز و حصار است». آری ايمان و عقايد افراد داراى شدت و ضعف است؛ گاهى از روى تقليد و گاهى از روى دليل و استدلال و گاهى هم از روى علم است. ايمان و اعتقاد تقليدى و استدلالى هر دو با شبهه و اشكال تراشى ممكن است تضعيف و يا تخريب شود، ولى اعتقاد علمى كه به صورت يقين درآمده، احتمال خلاف در آن راه ندارد.