مطالعات نوین طبیعت شناسی با بررسی نظم کندوهای عسل به این نتیجه رسیده که این نظم نمی تواند بدون يك شعور طبيعى پدید آمده باشد. شعور آگاهانه ای که با قوانینی خاص، وظیفه هر کدام از اعضای کندوی عسل را بر اساس استعدادش مشخص می کند. برخی طبیعت شناسان نام این شعور طبیعی را «روح کندو» می نامند ولی ما از قرآن آموخته ایم که این نظم معلول الهام الهی به زنبورها است. الهامی که در شکل خانه سازی زنبورها نیز تبلور می یابد تا خانه های این مخلوقات با استفاده از کم ترین مصالح با استحکام بسیار زیاد ساخته شود.

«وحى» مفهوم وسيع و گسترده اى دارد كه يكى از مصداق هاى آن درك غريزى خاصّى است كه در حيوانات وجود دارد و قرآن مجيد درباره زنبور عسل اين تعبير را به كار برده است. مطالعه ساز و کارهای پیچیده زندگی این حشره کوچک و دیگر جانوران خشکی و دریا گواه بر امور بسیار غریبى است كه توجيه آنها جز از طريق الهام غريزى از ناحیه خداوند امكان پذير نيست.

زنبورهای عسل داراى زندگى بسیار منظم توأم با برنامه ریزى و تقسیم مسئولیت هستند. شهر آنها از پاکترین، منظمترین و پرکارترین شهرها است، شهرى که بیکار و فقیر ندارد و از تمدن درخشانى برخوردار است. «مترلینگ» دانشمند زیست شناس درباره نظام عجیبى که بر شهر آنها حکمفرماست می گوید: «ما نمی دانیم این قوانین در کجا وضع می شود فقط همین را می دانیم که این مانند غریزه پرندگان و یا تقلیدی کورکورانه نیست». ولی ما با توجه به راهنمایى قرآن، بسیار خوب درک مى کنیم که خداوند به زنبورعسل الهام می کند.