خداوند در آغاز سوره احزاب، پیامبر(ص) را دعوت به اطاعت از خدا و توکل به او در مقابل کافران کرده؛ در ادامه به بطلان خرافات زمان جاهلیت مثل پسرخواندگى  و طلاق دانستن «ظهار»، پرداخته؛ سپس به جنگ احزاب و حوادث آن اشاره شده؛ بعد از آن نکاتی درباره همسران پیامبر و داستان ازدواج پیامبر(ص) با زن مطلقه پسرخوانده خود، و مسأله حجاب بیان شده؛ در پایان هم مسأله معاد و مسؤولیت های انسان را یادآوری می کند.

در اوایل سوره مجادله، حکم «ظهار» بیان شده؛ سپس سلسله دستوراتی درباره آداب مجالست از جمله منع از «نجوى» و همچنین، جا دادن به کسانى که تازه وارد مجلس مى شوند، دارد؛ و در آخرین بخش، بحث مشروح و کوبنده اى درباره منافقان مطرح کرده، و مسلمین را از ملحق شدن به آنها برحذر داشته است.

مردی از زنش خشمگین شد و به او گفت: «أَنْتِ عَلَیَّ کَظَهْرِ أُمِّی» اما بعداً  پشیمان شد. زن به پیامبر(ص) گفت: همسرم مرا ظهار کرده و پشیمان شده، آیا راهى هست که ما به زندگى خود بازگردیم؟ پیامبر(ص) فرمود: تو بر او حرام شده اى.  زن رو به درگاه خدا آورد و عرض کرد: خدایا بیچارگى و نیازم را به تو شکایت مى کنم. در اینجا آیاتِ فوق نازل شد و راه حل مناسبی برای این مسئله بیان کرد.

 ظهار از کارهاى زشت عصر جاهلیت و از گناهان کبیره است، که هرگاه مردی از همسرش ناراحت مى شد، راى این که او را در مضیقه و فشار قرار دهد، مى گفت: «تو نسبت به من همچون مادرم هستى»،  و به دنبال آن معتقد بودند آن زن براى همیشه بر همسرش حرام مى شود و حتى نمى توانست  همسر دیگرى انتخاب کند. اما اسلام ظهار را محکوم مى کند؛ بنابراین زنی که همسرش او را ظهار کند مى تواند با مراجعه به حاکم شرع مرد را موظف سازد که یا او را طلاق دهد و یا به زندگى زناشوئى بازگردد، اما پیش از بازگشت باید کفاره بدهد.