ظهار از کارهاى زشت عصر جاهلیت و از گناهان کبیره است، که هرگاه مردی از همسرش ناراحت مى شد، راى این که او را در مضیقه و فشار قرار دهد، مى گفت: «تو نسبت به من همچون مادرم هستى»،  و به دنبال آن معتقد بودند آن زن براى همیشه بر همسرش حرام مى شود و حتى نمى توانست  همسر دیگرى انتخاب کند. اما اسلام ظهار را محکوم مى کند؛ بنابراین زنی که همسرش او را ظهار کند مى تواند با مراجعه به حاکم شرع مرد را موظف سازد که یا او را طلاق دهد و یا به زندگى زناشوئى بازگردد، اما پیش از بازگشت باید کفاره بدهد.