از نمونه هاى تاريخى و عينى «معاد» كه قرآن بر آن تكيه كرده، سرگذشت ابراهيم(ع) و داستان مرغ هاى چهارگانه است. ابراهيم(ع) از خدا خواست تا چگونگي زنده كردن مردگان را به او نشان دهد. خدا فرمود: مگر به قدرت ما ايمان نداري؟ عرض كرد: چرا، ايمان دارم ولكن مي خواهم قلبم آرام گيرد. به دستور خدا، ابراهيم(ع) چهار مرغ را گرفت و سر بُريد و اجزاى آنها را با هم مخلوط كرد، بعد آن را چند قسمت نمود و هر قسمتى را بر كوهى نهاد. آن وقت نام هر پرنده را صدا زد و مشاهده كرد كه پرندگان يك يك زنده شدند و به سوي ابراهيم آمدند.

خداى متعال در آیه 110 سوره مائده خطاب به مسیح(ع) می فرماید: 1- «تو را با روح القدس تقویت کردم». 2- «با مردم در گهواره و به هنگام بزرگى و پختگى سخن مى گفتى». 3- «کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو تعلیم دادم». 4- «از گِل به فرمان من چیزى شبیه پرنده مى ساختى سپس در آن مى دمیدى و به اذن من پرنده زنده اى مى شد». 5- «کور مادرزاد و کسى که مبتلا به بیمارى پیسى بود را به اذن من شفا مى دادى». 6- «مردگان را به اذن من زنده مى کردى». 7- «بنى اسرائیل را از آسیب رساندن به تو باز داشتم».

منّ در لغت به گفته بعضى، قطرات کوچکى همچون قطرات شبنم است که بر درختان مى نشیند و طعم شیرینى دارد.  مفسرین آن را به عسل، قارچ، شیره درختان و یا بذری که با آن نان می پختند تفسیر کرده اند. سَلْوى در اصل به معنى آرامش و تسلّى است، و بسیارى از مفسران آن را یک نوع «پرنده» شبیه کبوتر دانسته اند.

در آیه 49 سوره آل عمران، از قول حضرت عیسی(ع) آمده است: «من نشانه اى از سوى پروردگارتان براى شما آورده ام. من از گِل چیزى به شکل پرنده مى سازم، سپس در آن مى دمم و به فرمان خدا پرنده اى مى گردد. من کور مادرزاد و مبتلا به برص (پیسى) را بهبودى مى بخشم. من مردگان را به فرمان خدا زنده مى کنم. من شما را از آنچه مى خورید و در خانه ها ذخیره مى کنید خبر مى دهم».