«اعجاز بيانى» قرآن را مى توان در پنج بخش خلاصه نمود: 1. گزینش کلمات؛ به گونه ای که انتخاب کلمات و واژه های به کار رفته در قرآن کاملا حساب شده است. 2. سبک و شیوه بیان؛ قرآن سبکی نو و روشی تازه ارائه داده که مورد پذیرش و پسند شنوندگان قرار گرفته است. 3. نظم آهنگ قرآن؛ یکی از مهم ترین جنبه های اعجاز بیانی قرآن است. 4. وحدت موضوعی یا تناسب معنوی میان آیات هر سوره، یکی از ویژگی های قرآن است. 5. نکته ها و ظرافت ها؛ در قرآن استعاره، تشبیه، کنایه و نکات بدیع و ... به کار رفته است.

قرآن در بیان اهمیت كوه‌ ها مى ‌فرمايد: «آيا به كوه‌ ها نگاه نمى كنند كه چگونه در جاى خود نصب شده‌ اند». اين تعبير ممكن است اشاره به ثبات كوه ‌ها و جلوگيرى از لرزش ‌هاى زمين باشد و يا ایجاد پناهگاهی مطمئن و مخازنى براى نگهدارى آب‌ باشد، و یا اشاره به طرز پيدايش آنها باشد. سپس مى‌ فرمايد: «آيا زمين را محل آرامش قرار نداديم، و كوه‌ ها را ميخ‌ هاى زمين». در واقع كوه‌ ها ريشه‌ هاى عظيم و به هم پیوسته ای در اعماق زمين دارند، که از زمين محافظت مى‌ كنند و با فقدان آنها سطح زمين آرام و قرار ندارد.

امام علی(ع) با اشاره به شرایط «عهد» و «پیمان» می فرماید: «به پيمان كسانى چنگ بزنيد كه به عهدشان وفادارند»، در تبیین این سخن امام(ع)، سه تفسير گفته شده؛ تفسير اول كه مناسب تر است اين كه، با كسانى عهد ببنديد كه داراى دين و تعهد بوده و به پیمان خود وفادارند. تفسير دوم مربوط به شرايط استحكام پيمان است؛ يعنى تنظیم شرايط دقيق و محكمى که مانع عهدشکنی شود، تفسیر سوم اين كه وفای به پیمان لازم است اما نه در برابر پیمان شکن، هرگاه آنها پيمان شكستند شما هم مى توانيد دست از پيمان برداريد.