لقب «مسيح» همان گونه كه بر پيامبر خدا حضرت عيسى(ع) اطلاق مى شود بر «دجّال» نيز اطلاق مى گردد؛ و تنها وقتى به صورت مطلق و بدون قيد آورده شود منظور همان حضرت عيسى(ع) است. در ظاهر، «مسيح دجّال» همان دجّال معروف است که چون با پرچم مسيحيت ظهور خواهد كرد و قيام او همه زمين را فرا مى گيرد و گويا آن را مسح مى كند به این نام خوانده می شود.

مستند و مبنای ساخت «مسجد مقدس جمكران» مربوط به قضيه اى است که در آن «حسن بن مثله جمكرانى» در سال 293 هجرى طي ملاقاتى با امام زمان(عج) و به دستور حضرت، با «سيد ابى الحسن الرضا» که از علماى قم بود ارتباط پيدا كرده و با كمك او مسجدى را در اين مكان بنا مي كند و بنا به روايت امام علي(ع)، پرچم امام زمان(عج) از جمکران به اهتزار در می آید.

با دلاوریهاى سربازان اسلام قلعه های خیبر یکى پس از دیگرى سقوط کرد، ولى دژ «قموص» که بزرگترین دژ و مرکز دلاوران آنها بود، همچنان مقاومت مى کرد ومسلمانان از فتح آن عاجز ماندند. پیامبر(ص) با مشاهده این وضع فرمود: «فردا پرچم را به دست کسى خواهم داد که خداوند این دژ را به دست او مى گشاید؛ کسى که خدا و رسول خدا را دوست مى دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست مى دارند». فردای آن روز امیرالمومنین(ع)  با فرمان پیامبر(ص) رهسپار این ماموریت شد و آن قلعه مقاوم را با شجاعتى بى نظیر فتح نمود.

پیامبر(ص) در آخرین روزهای عمر شریف خود اسامه را به فرماندهی سپاه مسلمانان برای جنگ با رومیان منصوب کرد و پرچم فرماندهی را به او داد و همه بزرگان مهاجر و انصار نیز در لشکر او حاضر شدند. وقتی زمزمه اعتراض برخی از اصحاب به خاطر جوانی اسامه به گوش ایشان رسید، با اینکه بسیار مریض بودند در مسجد حاضر شدند و ضمن ایراد خطبه ای همگان را به اطاعت از او فراخواندند. پیامبر(ص) تا آخرین لحظات زندگی با برکت شان توصیه می کردند که لشکر اسامه ماموریت خود را به انجام برساند.