مطابق روايات، دعا براى امام زمان(عج) در برخى از مكانها سفارش و تأکید بیشتری شده است؛ از جمله: مسجد الحرام، سرداب مقدس، مقامات منسوب به حضرت از قبيل مسجد كوفه، مسجد سهله، مسجد جمکران و همچنین حرم امام حسين(ع)، حرم امام رضا(ع)، حرم عسكريين(ع)، حرم هر يك از امامان(ع) به طور عموم و صحرای عرفات در محل وقوف.

درست است كه امام زمان(عج) به همه جا احاطه دارد، ولي رفتن ما به جمکران به اين خاطر است كه اين مكان به امر امام زمان(عج) ساخته شده و از طرف ايشان توصيه شده تا دو ركعت نماز به نیت تحیت مسجد و دو رکعت به نیت نماز صاحب الزمان(عج) در آن خوانده شود. آری اين مكان در طول قرن ها محل اجتماع عشاق حضرت بوده كه از مکان های مختلف به آنجا مى آيند، لذا با حضور در آنجا مى توان از بركات این اجتماع و مكان مقدس بهره مند شد و نفس حركت به سوى محبوب از راه دور، آثار و بركات ویژه ای دارد.

برای مستندات ساخت «مسجد مقدس جمکران» بايستي به كتاب «مونس الحزين» مراجعه كرد؛ اما اين كتاب از تأليفات شيخ صدوق نيست و به نظر ابن شهر آشوب و مرحوم مجلسی متعلق به فتال نيشابورى است.

اهميّت «مسجد مقدس جمكران» به دلايل متعددي است از جمله: این مکان مورد توجه خداوند است و به امر حضرت حجت(عج) بنا شده است و براي خواندن نماز در آن ثواب بسیاری ذكر شده است، این مسجد محل اجتماع عشاق اهل بيت(ع) و امام زمان(عج) است و بسيارى از گرفتاران و بيماران صعب العلاج در آن شفا يافته اند و بسيارى از عشاق به لقاى حضرت شرفياب شده اند، هم چنين علمای بزرگ در طول تاريخ، پياده يا سواره براى توسل به حضرت و نماز گزاردن، به این مسجد مشرف شده اند.

رفتن چهل بار به «مسجد مقدس جمكران» دلیل خاصى ندارد؛ اما از سه طريق مى توان مشروعيت آن را به اثبات رسانيد: 1- روش علما و صلحا مداومت بر چهل بار رفتن به مسجد جمكران است. 2- در روايات بسيارى آمده است که هر كس چهل روز خود را براى خدا خالص كند چشمه هاى حكمت از قلبش بر زبانش جارى مى گردد. 3- از مجموعه روايات استفاده مى شود كه عدد چهل در شكوفايى قابليت هاى مادى و معنوى تاثير بسزايى دارد. لذا مى توانيم عدد چهل و چله گيرى را در تمام كارهاى خير تعميم دهيم.

دليل خاصى نداريم كه اگر كسى چهل شب چهارشنبه به «مسجد مقدس جمکران» برود به زيارت حضرت مهدى(عج) مشرف مى شود؛ ولى مطابق برخى از روايات عدد چهل اثرى تكوينى در بروز استعدادها و به فعليت رسيدن آنها دارد. حال اگر كسى به نيت تشرف به محضر حضرت به اين مكان مقدس شرفياب شود و بطور جدی از خدا ملاقات را بخواهد و خود را براى ملاقات با ایشان آماده كند؛ اميد است كه به ملاقات آن حضرت شرفياب گردد.

مستند و مبنای ساخت «مسجد مقدس جمكران» مربوط به قضيه اى است که در آن «حسن بن مثله جمكرانى» در سال 293 هجرى طي ملاقاتى با امام زمان(عج) و به دستور حضرت، با «سيد ابى الحسن الرضا» که از علماى قم بود ارتباط پيدا كرده و با كمك او مسجدى را در اين مكان بنا مي كند و بنا به روايت امام علي(ع)، پرچم امام زمان(عج) از جمکران به اهتزار در می آید.

در قضيه حسن بن مثله جمكرانى آمده است: «حضرت مهدي(عج) فرمود: ... در اين مكان هفت روز اقامت كن و در آن چهار ركعت نماز بجاى آور، دو ركعت نماز تحيت مسجد ... و دو ركعت نيز به نيت نماز صاحب الزمان ... آن گاه فرمود: بر تو باد به مواظبت بر اين نماز. هر كس در اين مسجد حاضر شود و اين نماز را به جاى آورد مثل آن است كه در بيت العتيق [کعبه] نماز گزارده است».

در مورد بناى «مسجد مقدس جمكران» و خواندن نماز در آن احتياج به بررسى سند اين قضيه نيست؛ زيرا مطابق احاديث صحيح السند در مورد اعمال مستحبي، هر كس به امید رسيدن به ثواب هاي آن اعمال، عمل مستحبى انجام دهد به او ثواب داده مى شود گرچه آن حديث واقعيت نداشته باشد.

در كتاب «تاريخ قم»، که اکنون در دست ماست اثری از قضیّه «مسجد مقدس جمکران» وجود ندارد؛ چرا كه كتاب فعلي يك چهارم اصل كتاب مى باشد و تنها پنج باب از كل بيست باب كتاب به دست ما رسيده و به احتمال قوى، قضيه جمكران در آن بخشِ مفقود شده از كتاب آمده است.