نه تنها شیعیان بلکه تمام فرق اسلامي حتي وهابى ها قائل به ظهور مردي از دودمان پيامبر(ص) در آخر الزمان هستند. احاديث مربوط به مهدى(عج) را بسيارى از صحابه از جمله على(ع)، عثمان بن عفان، طلحة بن عبيدالله، عبدالرحمن بن عوف، عبدالله بن عبّاس، عبدالله بن مسعود، أبوسعيد خدرى، ابوهريره، حذيفة بن يمان، جابربن عبدالله و ... نقل كرده اند. بنابراين اعتقاد به ظهور مهدى(عج) بر هر مسلمانى واجب است و هيچكس جز افراد نادان و بى خبر يا بدعت گذار آن را انكار نمى كند.

مهمترین شاهد مبنى بر جعلى بودن احادیث فضائل ابوبکر، خالى بودن صحاح شش گانه و سُنن و کتابهاى مسند آنان از روایات مربوط به فضیلت خلیفه اوّل، است. وانگهى اگر خود خلیفه این احادیث را باور داشت، کسى مانند ابوعبیده جرّاح گورکن مدینه را براى خلافت شایسته تر از خود نمى دید و او را بر خود مقدّم نمى داشت، و هرگز احتجاج به آن روایات را در روز سقیفه که نیاز شدیدى به آنها داشت، ترک نمى کرد.

ذهبي گفته: ابان شيعه محکمى است، اما راستگوست. احمد بن حنبل، ابن معين، ابوحاتم او را ثقه دانسته اند. مسلم و نويسندگان سنن اربعه (ابوداود، ترمذى، نسايى و ابن ماجه)، به روايات ابان استدلال مى کنند.

حمران بن اعين، برادر زراره بود. ذهبى گفته: اصحاب سنن اخبارش را نقل کرده اند. ابوحاتم گفته: استاد و بزرگ است.

ابن تیمیه مى گوید: «این حدیث در هیچ یک از کتاب هاى مسلمانان وجود ندارد، نه در صحاح و نه در مسانید و سنن و مغازى و تفسیر». در حالی که مستدرک حاکم، متقى هندى در کنز العمال، ابن اثیر در الکامل، ضیاء مقدسى در المختارة و احمد بن حنبل در المسند حدیث را با سند صحیح نقل کرده است.