شهاب الدین ابوعمر احمد بن محمد بن عبد ربه بن حبیب بن حدیربن سالم قرطبى اندلسى (246 ـ 328 ق) یکى از شعرا (ادباء) و مورخان مهم اهل سنت مى باشد که در «قرطبه» متولد شده و در همان جا وفات کرد. ابتدا در نزد پدرش محمد بن عبد ربه و برادرش ابوبکر یحیى به تعلیم قرآن، حدیث، و علوم مقدماتى پرداخت و سپس از حضور استادانی مثل بقى بن مخلّد، خشنى، محمد بن عبدالسلام، محمد بن وضّاح بهره برد و توانست در کمتر زمانى به مقامات علمى شایان توجهى در زمینه فقه، حدیث، تاریخ و ادب نایل شود و از شهرت فراوانى بر خوردار گردد.

اسکافى، ذهبى، طبرى، ابن عبد ربّه، شيخ محمّد خضرى، شيخ محمّد صبّان، دکتر محمّد عبده يمانى، زرندى حنفى و تعداد بسياري از علماي اهل سنت بر پيشي گرفتن علي(ع) در اسلام بر سايرين در حالي که نوجوان بوده تاکيد دارند.

ابن عبد ربّه در کتاب العقد الفرید مى نویسد: بلاى شیعه همانند بلاى یهود است. یهود مى گوید: حکومت و پادشاهى ویژه آل داود است، شیعه نیز مى گوید: حکومت و مُلک ویژه آل علىّ بن ابى طالب است. در پاسخ باید گفت، اولا: امامت اولاد علي(ع) از طرف خدا و بر اساس شايستگي بوده. ثانیا: اگر این سخن شیعه پیامد بدى دارد، پیامد آن متوجه پیامبر اکرم(ص) است که با حدیث صحیحِ قطعىِ متواتر و مورد اتّفاق، آل على را جانشین خویش قرار داده است.

روزی زید بن ارقم، معاویه و عمرو عاص را در کنار یک دیگر مشاهده کرد. چون این منظره را دید خودش را بین آن دو قرار داد و گفت: در یکى از غزوات که شما دو نفر با پیامبر(ص) همراه بودید حضرت شما را با هم دید و با ناراحتى به شما نگاه کرد، روز دوم و سوم هم که شما دو نفر را با هم دید نگاه خود را به شما طولانى کرد، پس در روز سوّم فرمود: «هر گاه معاویه و عمرو بن عاص را در کنار هم دیدید، بینشان جدایى افکنید زیرا این دو براى کار خیرى با هم یک جا جمع نمى شوند».