اسلام در مسير تربيت نوجوانان بر «تکريم نوجوان» تاکيد دارد و با به رسميت شناختن نوجوانان به عنوان انسان هايي «مکلف»، از همان بدو بلوغ، آنها را در قبال رفتارهايشان «مسئول» معرفي مي کند. لذا به والدين توصيه مي کند که براي تربيت صحيح نوجوان به او «محبت» و «احترام» نموده و از خطاهايش «چشم پوشي» کنند. پيامبر اسلام فرموده است: «خداوند رحمت کند بنده اي را که فرزندش را بر نيکي و سعادتش ياري کند به اينکه به او احسان نمايد و با او رفتار دوستانه داشته باشد و به آموزش و تربيت او بپردازد».
 

اسکافى، ذهبى، طبرى، ابن عبد ربّه، شيخ محمّد خضرى، شيخ محمّد صبّان، دکتر محمّد عبده يمانى، زرندى حنفى و تعداد بسياري از علماي اهل سنت بر پيشي گرفتن علي(ع) در اسلام بر سايرين در حالي که نوجوان بوده تاکيد دارند.

درست است كه دوران شكوفايى عقل و جسم انسان معمولاً حد و مرز خاصى دارد كه با رسيدن آن زمان، جسم و روان به حد كمال مى رسند، ولى چه مانعى دارد كه خداوند قادر حكيم، براى مصالحى، اين دوران را براى بعضى از بندگان خاص خود كوتاه ساخته، در سالهاى كمترى خلاصه كند؟ نمونه ی آن، حضرت یحیی(ع) و حضرت عیسی(ع) هستند که در کودکی به مقام نبوت رسیدند.