زندگى پیامبر اسلام(ص)، بیانگر مقاومتی بى حد و حصر در برابر حوادث و طوفان هاى شدید، و مشکلات طاقت فرساست. اگر خود را در فضای آن روز پیامبر(ص) تصور کنیم که هیچ نشانه اى از پیروزى در افق تلاش های او به چشم نمى خورد، به مفهوم صبر و استقامت پی خواهیم برد که الگویی است راهگشا برای تمام رهبران. سرانجام پیامبر(ص) طعم شیرین شکیبایی را چشید و اسلام از مرزهای شبه جزیره عربستان عبور کرد و امروز بانگ اذان، که فریاد پیروزى او است، هر صبح و شام، از پنج قاره جهان، به گوش مى رسد.

حضرت سیدالشهداء(ع) در آخرین لحظات عمرشان و در حالی که با بدنی خونین و اندوه عمیق از دست دادن عزیزان شان در گودال قتلگاه از هر سو مورد هجوم و جراحت مداوم سپاهیان کوفه بودند، با خداوند متعال مناجات می کردند. مناجاتی مملو از معارف والای الهی و سراسر تسلیم و رضا. نه شكوه اى، نه بى تابى، نه اظهار عجز و ناتوانى، و نه ابراز يأس و ناخشنودى ابداً در آن ديده نمى شود. همه جا سخن از صبر و شكيبايى و رضا و تسليم در برابر قادر متعال و خداوند لايزال است.

یکی از ویژگی های بارز انبیاء حسن خلق و شکیبایی آنها در رفتار با مردم است. به عنوان نمونه: اخلاق خوب پیامبر اسلام(ص) در مقابل خشونت عرب جاهلیت یکى از عوامل مهم سرعت پیشرفت این آیین بود؛ چنانکه قرآن به این مسأله اشاره کرده و می گوید: (اگرخشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراکنده مى شدند).

بخش اول این سوره: توجهى است به خداوند و اسماء حسناى او. بخش دوم: تهدیدهائى است نسبت به کفار، پیرامون عذابهاى آنها در دنیا و قیامت. بخش سوم: بیان داستان موسى(ع) و فرعون و گفتگوی مؤمن آل فرعون با فرعونیان است. بخش چهارم: بیان صحنه هائى از قیامت است. بخش پنجم: مسأله توحید و شرک و نشانه هاى توحید و دلائل بطلان شرک، مطرح مى شود. و بخش ششم: دعوت پیامبر(ص) به صبر و شکیبائى، می باشد.