از منظر فقه شیعه تمام حيوانات دريايى حرام هستند به استثناى ماهى فلس دار، تخم اين حيوانات هم تابع آنهاست. از حيوانات زمينى فقط شتر، گاو، گوسفند، گاو وحشى، قوچ كوهى، آهو و گورخر، حلال گوشت و گوشت اسب و استر و الاغ مكروه مى باشد. قاعده كلى درباره خوردنی ها و آشامیدنیها اين است كه هر چيزِ نجس، هر نوع غذا و آشاميدنىِ غصبى، زيان بخش و هر چيز «خبيث» كه طبع از آن تنفر دارد حرام است. از كثيف ترين و بدترين مايعات حرام، بول است و از آن بدتر مشروبات الكلى است.

گفتگویی با این مضمون ادعایی میان پادشاه وقت ایران و فرستاده پیامبر اسلام(ص) در هیچ منبع تاریخی وجود ندارد. از جهت محتوایی نیز ادعاهای مطرح شده منطبق با واقعیات آن روز ایران نیست و متاسفانه واقعیات آن روز گویای حقیقتی تلخ است و خلاف آنچه را در این گفتگو آمده نشان می دهد؛ اعتقاد به ثنویت و تقدس آتش، احکام خرافی زرتشت، وجود حرمسراها در کاخ پادشاهان و استفاده کالایی از زنان و رفتار زننده با آنها، برده داری، دیکتاتوری و ظلم شاهان، نظام طبقاتی و نابرابری مردم مقابل قانون، برخی از این واقعیات تلخ است.

در بنی اسرائیل شخصی به طور مرموز کشته می شود و این کار به درگیری بین طوایف می انجامد، آنها برای حل و فصل قضیه نزد حضرت موسی(ع) می روند و ایشان با استمداد از لطف پروردگار از طریق اعجاز آمیزى به حل این مشکل مى پردازد. برای این کار دستور می دهد گوساله ای را بکشند، اما بنی اسرائیل هر بار با بهانه گیری درخواست می کنند که توضیح بیشتری از خداوند بخواهد تا اینکه دیگر بهانه ای برایشان نماند، سپس گاو را با هر زحمتى بود به دست آوردند و آن را سر بریدند، ولى مایل نبودند این کار را انجام دهند.

داستان مقتول بنى اسرائيل، نمونه اي عينى از احياى مردگان در اين جهان است؛ در اين ماجرا يك نفر سرشناس از بني اسرائيل به طرز مرموزى كشته مي شود و براى پيدا كردن قاتل اختلاف بالا مي گيرد. ادامه اين دعوا ممكن بود منجر به فتنه عظيمى شود، لذا مردم دست به دامن موسى(ع) شدند. او هم با استمداد از الطاف الهى دستور داد گاوى را سر ببرند كه سربريدن آن گاو با بهانه جويي آنها به عقب افتاد، سرانجام گاوى را با اوصاف خاصّى سر بريدند و قسمتى از بدن آن را بر مقتول زدند، که به فرمان خدا چند لحظه زنده شد و قاتل خود را معرفى كرد.