امام در این خطبه به افرادی که در دیگران، برتری در مال، همسر، فرزند و... می بینند، توصیه می نماید که این امور باعث حسد و کینه و عداوت یا یأس و سوءظن به پروردگار نشود. زیرا مسأله مهم در زندگى انسان، آلوده نشدن به زشتى ها و پستى هایى است که سبب سرافکندگى و شرمندگى او مى گردد. آری انسانی که پاک زندگى کند یا در دنیا نیز همچون آخرت مشمول مواهب و نعمت هاى الهى مى شود یا عمر را به سختی ولی با نیک نامى پایان مى دهد و به سوى رحمت الهى و پاداش هاى بى مانند او مى شتابد.

کسى که سوره قصص را بخواند، به تعداد هر یک از کسانى که موسى(ع) را تصدیق یا تکذیب کردند، ده حسنه به او داده خواهد شد و فرشتگان آسمان و زمین، روز قیامت گواهى بر صدق او مى دهد. و کسى که سوره قصص و نمل و شعراء را در شب جمعه بخواند از دوستان خدا و در جوار او و در کنف حمایت او قرار خواهد گرفت و در دنیا هرگز فقر و ناامنى و ناراحتى شدید پیدا نخواهد کرد و در آخرت خداوند آن قدر از مواهب خود به او مى بخشد که راضى گردد و بلكه فراى رضايتش به او ارزانى شود و خداوند صد حورى‏ را به همسرى او درآورد.

قرآن کریم در سوره مریم اشاره کوتاهی به مواهبی دارد که به حضرت موسی(ع) داده شده است؛1- پروردگار او را خالص و پاک ساخت. 2- او پیامبر و رسولى والامقام بود. 3- او به مقام قرب الهی رسیده و خداوند با او تکلم فرمود. 4- خداوند او را مورد رحمت خود قرار داده و برادرش هارون را که ایشان نیز پیامبر بود  یاور او قرار داد.
 

نظامات حاکم بر آن جهان نیز با آنچه در این عالم حاکم است کاملاً تفاوت دارد، طبق صریح بعضى از آیات و روایات، در آنجا چیزهائى است که چشمى ندیده و گوشى نشنیده، و حتى از فکر انسانى خطور نکرده است و هر چه درباره آن بگوییم تنها مانند شبحی خواهد بود.

«سکرات» جمع «سکره» به معنى حالتى است شبیه مستى، که بر اثر شدت حادثه اى دست مى دهد و انسان را سخت مضطرب مى سازد، ولى مستى نیست. درست است که مرگ براى مؤمنان، آغاز یک انتقال به جهانى وسیع تر و مملو از مواهب الهى است، ولى با این همه، ارتباط قوی ای که طی سالهای زیاد بین روح و تن ایجاد شده، موجب می شود این حالت انتقالى براى هیچ انسانى آسان نباشد. ولى مسلم است آنها که علائق خاصى به این دنیا دارند، یا مرتکب گناهان بیشترى شده اند، انتقالشان از آن بسیار سخت تر و مشکل تر است.