خداوند بخيلانى را كه نه تنها خود بخيلند، بلكه ديگران را نيز به «بُخل» دعوت مى كنند، مورد نكوهش قرار داده است؛ زيرا آنها به عنوان مصداق روشنى از «مختال فخور» مى باشند و در چندين آيه از قرآن تصريح شده است كه خداوند «مختال فخور» را دوست ندارد.

در فضیلت نماز شب، آيات و روایات متعددي وارد شده است. اين كه پیامبر(ص) و جبرئیل به نماز شب توصیه زیادی كرده‌ اند و آن را زینت آخرت، شرف مؤمن و موجب مباهات خداوند دانسته اند و دو رکعت از آن نزد پیامبر(ص) از دنیا و آنچه در آن است برتر شمرده شده و به خاطر عظمتش ثواب آن در قرآن بیان نشده و ... همه و همه بیانگر عظمت این عبادت می باشد.

اهل جاهليّت بعد از مراسم حج افتخارات موهوم نياکان خود را بر مى شمردند. آيه فوق نازل شد و به آنها دستور داد؛ جاى اين کار، ذکر خدا گويند و با همان شوری که به پدران خود مباهات می کنند، بلکه از آن هم بيشتر و برتر نعمتهای الهى را ياد کنند.

«ثعلبى» مى گويد: پيامبر(ص) هنگام مهاجرت به«مدينه» علي(ع) را جهت اداي ديون و تحويل اماناتش جاي خود نهاد. وي نيز با ايثار جانش در بستر نبي خوابيد؛ که جبرئيل مى گفت: آفرين بر تو اى على! خداوند به واسطه تو بر فرشتگان مباهات مى کند. ابن عباس، اسکافي و دیگران  معتقدند آيه فوق در فضيلت اين شب«ليلة المبيت» نازل گرديد.

هر يک از ائمه(ع) در فضايل حضرت فاطمه(س) نکاتي ارزنده بیان فرموده اند. در نگاه ائمه فاطمه(س) چنان مرتبه والايى دارد که در زندگی خود به ایشان مباهات مى کردند و ایشان را داناتر و پرهيزگارتر و گرامى تر از آن می دانستند که نیاز به تمجید داشته باشد. ایشان به اصحاب خود می گفتند: نبوت هيچ پيامبرى تکميل نشد مگر اين که به فضيلت فاطمه زهرا(س) اقرار نموده، محبت او را دارا بود. ایشان دختر رسول خدا فاطمه(س) را براى خود سرمشق و الگو قرار داده بودند.