عدّه اى از علماى اهل سنّت به ناصبى و معاند بودن ابن تیمیه نسبت به اهل بیت (ع) اعتراف کرده اند. مثلا: ابن حجرعسقلانی، ابن حجر هیثمى، علامه زاهد کوثرى، شیخ عبدالله غمارى، حسن بن على سقّاف، علامه شیخ کمال الحوت، شیخ عبدالله حبشى، سلیمان بن صالح خراشى از قول شیخ حسن، ناصر الدین البانى (محدّث وهّابى) و بسیاری دیگر.

صاحب بن عبّاد در مذمت معاویه چنین سروده است: «ناصب قال لی معاویة خا***لک خیر الأعمام والأخوال ...»؛ (شخصى ناصبى به من گفت: معاویه دایى تو است و بهترین عموها و دایى هاست. پس او دایى همه مؤمنان است، گفتم: خال (دایى) هست ولى از خیر و خوبى خالى است).

صاحب بن عبّاد در مدح على(ع) چنین سروده: یا أمیرالمؤمنین المرتضى***إنّ قلبی عندکم قد وقفا...؛ امیرالمؤمنین اى مرتضى! همانا قلب من نزد شما ایستاده. هر گاه مدح تازه اى براى شما مى گویم، دشمن ناصبى مى گوید: تو (صحابه) گذشتگان را فراموش کرده اى. چه کسى مانند مولاى من على زاهد است، دنیا را سه طلاقه کرد و به آن وفا نمود؟ چه کسى دعوت شد که از مرغ بریان بخورد؟ و برخى از این فضایل، ما را بس است. چه کسى نزد شما وصىّ مصطفى است؟ وصىّ مصطفى (پیامبر برگزیده) کسى است که برگزیده باشد.