قمیصی با توصیفاتی زننده، عمل بسیار شنیع و دور از اخلاقی را به عنوان ازدواج موقت به شیعیان نسبت می دهد. در پاسخ او باید گفت: متعه نزد شیعه همان عقدی است که پیامبر(ص) با شرایط و ضوابط خاصی تشریع کردند و پس از ایشان نیز نزد کسانى که براى نظر عمر، در برابر نظر قرآن و پیامبر، ارزشی قائل نبودند، معمول بوده و اهل سنّت و شیعه هر دو به آن تصریح کرده اند. و در میان شیعه متعه اى غیر از این وجود ندارد.

قصیمى مى گوید: از عقاید شیعه این است که آتش بر همه ذرّیّه پیامبر(ص) حرام است و مؤلّف کتاب «منهاج الشریعة» گمان کرده، هر کدام از ذرّیّه پیامبر که فاقد عصمت باشد و أحیاناً گناهى از او سر بزند، اوّلاً: خداوند پیش از مرگش توفیق توبه به او مى دهد، و ثانیاً: در قیامت شفاعت مى شود. در پاسخ می گوئیم: اولا: شیعه تنها به عصمت سیزده نور پاک غیر از پیامبر(ص) اعتقاد دارد. ثانیا: سخنی که صاحب «منهاج الشریعة» گفته است، درباره تمام مؤمنان صادق است و اختصاص به ذریّه پیامبر(ص) ندارد.

او مى گوید: شیعه ، درباره على و فرزندانش(ع) دقیقاً همان باورى را دارد که نصارا درباره عیسى بن مریم(ع) دارند؛ مانند اعتقاد به حلول و تقدیس و معجزات و ... در پاسخ مى گوییم: اعتقاد به اُلوهیّت و حلول، هرگز از باورهاى شیعه نبوده است و تقدیس، هرگز غلوّ نیست و معجزات، ثابت کننده ادّعا و تکمیل کننده حجّت هستند و توسل، تقرّب به خداوند است. و تمام اینها با این باور شیعه که در جهان آفرینش مؤثّرى جز خداى سبحان نیست منافاتى ندارد.

قصیمى مى گوید: شیعه به پیروى از معتزله، رؤیت خدا در روز قیامت و صفات او و ... را انکار مى کند، در حالى که همه علماى اهل سنّت به این عقاید ایمان دارند. در جواب می گوئیم: شیعه در انکار رؤیت خدا در روز قیامت، هرگز پیرو معتزله نبوده و نیست؛ بلکه شیعه پیرو برهان عقلى و نقلىِ این حقیقت روشن است و دامان شیعه از عقاید فاسدى بسان حلول، تشبیه، الوهیّت بشر، توصیف خدا با صفات نقص و انکار صفات ثابت خدا پاک است.