عمرو عاص در قصیده ای طولانی به مدح على(ع) و مذمت معاويه پرداخته، از جمله آن: «...وکم قد سمعنا من المصطفى***وصایا مخصّصة فی علی/ وفی یوم خمّ رقى منبرا ***یبلغ والرکب لم یرحل/ و...»؛ (چه بسیار از مصطفى صفات و فضایل مخصوص على را شنیده بودیم. آن روز که پیامبر(ص) در غدیر خم بر منبر بالا رفت و امر خدا را در حالى که کاروان ها هنوز نرفته بودند به همه ابلاغ نمود، و...) .

عبدى درباره غدیر چنین سروده: لعمرک یا فتى یوم الغدیر**لأنت المرء أولى بالامور...؛ سوگند به جان تو اى جوانمرد روز غدیر! تو مردى هستى که در همه امور نسبت به دیگران اولویت دارى و... . در قصیده دیگری درباره غدیر چنین سروده: یوم الغدیر لأشرف الأیام**وأجلّها قدراعلى الإسلام...؛ روز غدیر با شرافت ترین روزها و داراى منزلتى عظیم در اسلام است...، پیامبر در غدیر خمّ در حالى که دست وصى را بلند کرده بود به مردم فرمود: هر کس من مولاى اویم، پس این مولاى اوست و این به واسطه وحى از جانب خداوند است... .

ابن طباطبا اصفهانى در رابطه با غدیر خم چنین سروده: یا من یُسرُّ لیَ العداوةَ أَبْدِها...؛ أنا واثقٌ بدعاء جدّی المصطفى *** لأبی غداةَ غدیرِ خمٍّ فاحذرِ. والله أسعدنا بإرث دعائِهِ *** فیمن یُعادی أو یُوالی فاصبرِ؛ اى کسى که در نهان با من دشمنى می ورزى آن را ظاهر کن...؛ من به دعاى جدّم مصطفى درباره پدرم در صبحِ غدیر خم اطمینان دارم؛ پس بر حذر باش. و خداوند ما را با ارث بردن دعاى او (رسول خدا) درباره کسى که دشمنى یا دوستى ورزد، خوشبخت ساخت؛ پس صبر کن.